De wervelkolom bestaat uit een reeks kleine botten die wervels worden genoemd. Deze wervels worden op elkaar gestapeld om een ​​flexibele kolom te vormen die langs de achterkant van het lichaam loopt. De wervelkolom maakt een breed bewegingsbereik mogelijk, inclusief buigen, draaien en reiken.

De wervelkolom is verdeeld in vijf regio's:de cervicale wervelkolom (nek), de thoracale wervelkolom (bovenrug), de lumbale wervelkolom (onderrug), het heiligbeen en het stuitbeen. De cervicale wervelkolom is het meest flexibele deel van de wervelkolom en maakt een breed scala aan hoofdbewegingen mogelijk. De thoracale wervelkolom is minder flexibel en biedt ondersteuning voor de ribbenkast. De lumbale wervelkolom is het sterkste deel van de wervelkolom en draagt ​​het grootste deel van het lichaamsgewicht. Het heiligbeen is een driehoekig bot dat de wervelkolom met het bekken verbindt. Het stuitbeen is een klein botje onderaan de wervelkolom.

Wanneer u uw wervelkolom buigt, draaien de wervels in het getroffen gebied op elkaar. Deze rotatie wordt beperkt door de ligamenten die de wervels met elkaar verbinden. De ligamenten voorkomen dat de wervels te ver draaien en het ruggenmerg beschadigen.

De spieren van de rug helpen de wervelkolom te ondersteunen en de beweging ervan te controleren. Wanneer u uw wervelkolom buigt, trekken de rugspieren samen om de wervelkolom in een stabiele positie te houden.

De wervelkolom is een complexe structuur die een breed bewegingsbereik mogelijk maakt. De flexibiliteit van de wervelkolom is belangrijk voor veel dagelijkse activiteiten, zoals lopen, reiken en tillen.