Spieren:

Bij microzwaartekracht zorgt het gebrek aan zwaartekracht ervoor dat de spieren van het lichaam minder hard werken om het eigen gewicht te ondersteunen. Dit kan leiden tot spieratrofie of verlies van spiermassa en kracht. De spieren die het meest getroffen worden, zijn de spieren die gebruikt worden om tegen de zwaartekracht in te bewegen, zoals de been- en rugspieren.

Om spieratrofie te verminderen, moeten astronauten op langdurige ruimtemissies regelmatig oefenen met behulp van gespecialiseerde apparatuur die de effecten van de zwaartekracht simuleert. Oefeningsprotocollen omvatten doorgaans weerstandstraining, cardiovasculaire trainingen en evenwichtsoefeningen.

Boten:

Microzwaartekracht heeft ook een negatief effect op de gezondheid van de botten. De botdichtheid wordt beïnvloed door de hoeveelheid mechanische belasting die op het skelet wordt uitgeoefend. In de ruimte zorgt de verminderde zwaartekrachtbelasting op de botten ervoor dat ze mineralen verliezen, zoals calcium en fosfor. Dit proces, bekend als botresorptie, kan leiden tot osteoporose, oftewel het verzwakken en dunner worden van botten.

Om de botdichtheid te behouden, nemen astronauten regelmatig deel aan gewichtdragende oefeningen, waarbij de effecten van de zwaartekracht op het skelet worden gesimuleerd. Deze oefeningen omvatten lopen op een loopband, het gebruik van een weerstandsmachine en het uitvoeren van gewichthefoefeningen. Bovendien kunnen astronauten calcium- en vitamine D-supplementen krijgen om de botmassa te helpen behouden.

De effecten van spier- en botverzwakking in de ruimte zijn een groot probleem bij langdurige ruimtemissies, en het is essentieel om strategieën en tegenmaatregelen te ontwikkelen om deze risico's te beperken.