Het diagnosticeren van arterioveneuze malformaties (AVM's) omvat een combinatie van beeldvormingstechnieken en klinische evaluaties. Dit zijn de belangrijkste methoden die worden gebruikt om AVM's te diagnosticeren:

1. Lichamelijk onderzoek:

- Een beroepsbeoefenaar in de gezondheidszorg kan een lichamelijk onderzoek uitvoeren om te zoeken naar tekenen en symptomen die verband houden met AVM's, zoals huidverkleuring, zwelling of warmte in het getroffen gebied.

2. Medische geschiedenis:

- Het verstrekken van gedetailleerde informatie over uw medische geschiedenis, inclusief symptomen en eventuele familiegeschiedenis van AVM's, kan helpen bij het diagnostische proces.

3. Beeldvormingstests:

A. Computertomografie (CT)-scan:

- CT-scans maken gebruik van röntgenfoto's in combinatie met computerverwerking om dwarsdoorsnedebeelden van het lichaam te maken. Ze kunnen de locatie en grootte van een AVM onthullen en informatie geven over de omliggende constructies.

B. Magnetische resonantiebeeldvorming (MRI):

- MRI-scans maken gebruik van sterke magneten en radiogolven om gedetailleerde beelden van de hersenen of het aangetaste lichaamsdeel te genereren. MRI kan waardevolle informatie verschaffen over de locatie en omvang van een AVM en de impact ervan op omliggende weefsels.

C. Magnetische Resonantie Angiografie (MRA):

- MRA is een gespecialiseerd type MRI dat zich richt op het in beeld brengen van bloedvaten. Het kan gedetailleerde informatie verschaffen over de bloedstroompatronen en afwijkingen identificeren die verband houden met AVM's.

D. Cerebrale angiografie of digitale subtractie-angiografie (DSA):

- Cerebrale angiografie omvat het injecteren van een contrastmiddel in de slagaders om de bloedvaten zichtbaar te maken met behulp van röntgenbeelden. Het wordt beschouwd als de gouden standaard voor het diagnosticeren van AVM's, omdat het nauwkeurige informatie biedt over de locatie, de grootte en de anatomie van de omliggende bloedvaten.

4. Functionele beeldvorming:

- Functionele beeldvormingstechnieken, zoals functionele MRI (fMRI), positronemissietomografie (PET) of single-photon emissie computertomografie (SPECT), kunnen worden gebruikt om de functionele impact van een AVM op het omliggende hersenweefsel te beoordelen.

5. Neurologische tests:

- Afhankelijk van de locatie en ernst van de AVM kunnen neurologische tests worden uitgevoerd om de cognitieve functie, motorische vaardigheden en zintuiglijke waarneming te evalueren. Deze tests helpen bij het bepalen van de potentiële impact van de AVM op de hersenfunctie.

6. Overleg met specialisten:

- In complexe gevallen kan overleg met specialisten zoals neurologen, neurochirurgen, neuro-interventionalisten of vasculaire specialisten noodzakelijk zijn om een ​​alomvattende diagnose te stellen en de beste behandelaanpak te bepalen.

Het is belangrijk op te merken dat de specifieke diagnostische tests die worden gebruikt, kunnen variëren, afhankelijk van het individuele geval en de vermoedelijke locatie van de AVM. Uw zorgverlener zal de meest geschikte diagnostische tests aanbevelen op basis van uw symptomen en medische geschiedenis.