Het diagnosticeren van waterpokken omvat een combinatie van lichamelijk onderzoek en beoordeling van de medische geschiedenis. Dit zijn de stappen die beroepsbeoefenaren in de gezondheidszorg doorgaans nemen om waterpokken (varicella-zoster-virusinfectie) te diagnosticeren:

1. Beoordeling van de medische geschiedenis:

- De zorgverlener zal vragen naar de symptomen van de patiënt, waaronder het optreden van koorts, hoofdpijn en het optreden van huiduitslag.

- Ze zullen ook informeren naar recente blootstelling aan iemand met waterpokken of gordelroos (herpes zoster).

2. Lichamelijk onderzoek:

- De zorgverlener onderzoekt de huid van de patiënt om de uitslag te beoordelen.

- Waterpokkenuitslag begint meestal op de romp en verspreidt zich vervolgens naar het gezicht, de hoofdhuid, de ledematen en zelfs in de mond.

- De uitslag bestaat uit kleine, jeukende, met vocht gevulde blaasjes (blaasjes) die openbreken en een korst vormen.

3. Laboratoriumtests:

- In sommige gevallen kunnen laboratoriumtests nodig zijn om de diagnose te bevestigen. Deze kunnen het volgende omvatten:

- Serologie van het varicella-zostervirus (VZV): Deze bloedtest controleert op de aanwezigheid van antilichamen tegen VZV, wat wijst op een huidige of vroegere infectie.

- VZV-polymerasekettingreactietest (PCR): Deze moleculaire test detecteert VZV-DNA in monsters van huidlaesies, waardoor de infectie definitief wordt bevestigd.

4. Differentiële diagnose:

- De zorgverlener kan andere aandoeningen met vergelijkbare symptomen overwegen, zoals mazelen, rubella, hand-, voet- en klauwzeer of allergische reacties, om alternatieve oorzaken uit te sluiten.

5. Uitsluiting van overige voorwaarden:

- Sommige andere medische aandoeningen, zoals eczeem of krentenbaard, kunnen het uiterlijk en de symptomen van waterpokken nabootsen. De zorgverlener kan aanvullende tests zoals huiduitstrijkjes bestellen om bacteriële infecties uit te sluiten.

6. Documentatie en advies:

- Zodra de diagnose waterpokken is gesteld, zal de zorgverlener de bevindingen documenteren en behandelaanbevelingen doen, inclusief ondersteunende maatregelen zoals rust, hydratatie en medicijnen voor symptoomverlichting.

7. Contacttracering:

- Omdat waterpokken zeer besmettelijk is, kan de zorgverlener contactonderzoek aanbevelen om nauwe contacten van de geïnfecteerde persoon te identificeren en te monitoren om verdere verspreiding van de infectie te voorkomen.

Het is belangrijk om een ​​zorgverlener te raadplegen voor een nauwkeurige diagnose en een goede behandeling van waterpokken, vooral voor mensen met een verzwakt immuunsysteem of mensen met een hoger risico op complicaties.