Een endotracheale tube is niet geschikt voor een patiënt met een hoog risico op braken en aspiratie.

Een endotracheale tube is een plastic slangetje dat via de mond of neus in de luchtpijp wordt ingebracht. Het wordt gebruikt om een ​​vrije luchtweg te creëren voor een patiënt die niet zelfstandig kan ademen of die het risico loopt op luchtwegobstructie.

Een endotracheale tube kan echter ook het risico op braken en aspiratie vergroten. Dit komt omdat de buis de kokhalsreflex kan stimuleren, waardoor de patiënt kan gaan braken. Bovendien kan de slang de luchtwegen van de patiënt blokkeren, waardoor hij/zij geen uitgebraakt materiaal kan ophoesten.

Daarom mag een endotracheale tube alleen worden gebruikt bij een patiënt met een hoog risico op braken en aspiratie als de voordelen van de tube groter zijn dan de risico's.