In de studie van de anatomie van dieren verwijst de term "ventrum" naar de onderkant of het ventrale oppervlak van een dier. Het vertegenwoordigt de zijde van het lichaam die naar beneden is gericht en doorgaans naar de grond is gericht. De tegenovergestelde term is 'dorsum', wat verwijst naar het bovenste of dorsale oppervlak van het dier.

Het ventrum is een belangrijk referentiepunt bij het beschrijven van het lichaamsplan en de structuren van dieren. Het wordt gebruikt om de locatie van lichaamsdelen ten opzichte van het buikoppervlak te beschrijven en dient als basis voor vergelijkingen en observaties.

Bij verschillende diersoorten kan het ventrum verschillende kenmerken en aanpassingen hebben:

1. Buik: Bij veel bilateraal symmetrische dieren, zoals gewervelde dieren en geleedpotigen, is het ventrum geassocieerd met het buikgebied. Deze regio bevat vitale organen zoals spijsverteringsorganen, voortplantingsstructuren en uitscheidingssystemen.

2. Buikvinnen: Bij vissen is het ventrum vaak de plek waar de buikvinnen zich bevinden. Deze vinnen worden gebruikt voor stabiliteit, balans en manoeuvreerbaarheid tijdens het zwemmen.

3. Buikschalen: Bij reptielen en sommige vissoorten kunnen de buikschubben verschillende kenmerken hebben, zoals gladder, kleiner of anders gekleurd dan de dorsale schubben.

4. Ventrale klieren: Veel dieren bezitten ventrale klieren die vloeistoffen, geuren of chemische verbindingen afscheiden die belangrijk zijn voor communicatie, verdediging of voortplanting.

5. Ventrale hechtingen: Op het gebied van de entomologie wordt de term "ventrum" gebruikt om het ventrale deel van het exoskelet te beschrijven, en ventrale hechtingen verwijzen naar de lijnen of naden waar exoskeletplaten samenkomen en samensmelten.

6. Ventrale flexie: In de ontwikkelingsbiologie en embryologie verwijst "ventrale flexie" naar het buigen of vouwen van het embryo langs de ventrale zijde tijdens de vroege ontwikkelingsstadia.

7. Ventrale zenuwstreng: Bij ongewervelde dieren, zoals wormen en insecten, is het ventrale zenuwkoord een bundel zenuwvezels die zich aan de onderkant van het lichaam bevinden en dienen als het centrale deel van het zenuwstelsel.

Door het ventrum en de bijbehorende structuren te begrijpen, kunnen biologen, anatomen en zoölogen de lichaamsplannen en kenmerken van verschillende diersoorten nauwkeurig beschrijven. Het speelt een cruciale rol bij wetenschappelijk onderzoek, classificatie en begrip van de diversiteit en aanpassingen in het dierenrijk.