De longen bezwijken niet vanwege verschillende factoren die hun structurele integriteit behouden en voorkomen dat ze instorten. Hier zijn de belangrijkste redenen waarom de longen niet instorten:

1. Pleurale druk:De longen zijn ingesloten in de borstholte, die wordt bekleed door twee pleurale membranen (viscerale en pariëtale pleura). De pleuraruimte tussen deze membranen bevat een dunne laag pleuravocht. De pleurale druk is de druk in deze pleurale ruimte en is enigszins negatief (lager dan de atmosferische druk). Deze negatieve druk helpt de longexpansie in stand te houden door een kracht te creëren die de longen naar buiten trekt tegen de wanden van de borstholte.

2. Elastische terugslag van longweefsel:Het longweefsel zelf bezit inherente elasticiteit vanwege de aanwezigheid van elastinevezels. Deze vezels zorgen ervoor dat de longen zich kunnen terugtrekken en na het uitrekken weer in hun oorspronkelijke vorm kunnen terugkeren. Deze elastische terugslag helpt de longexpansie in stand te houden door het longweefsel naar buiten te trekken en de instortende krachten tegen te gaan.

3. Oppervlaktespanning van de longblaasjes:De longblaasjes, de kleine luchtzakjes in de longen, hebben een delicate bekleding van oppervlakteactieve stoffen, een mengsel van lipiden en eiwitten. Oppervlakteactieve stof vermindert de oppervlaktespanning op het lucht-vloeistofgrensvlak in de longblaasjes. Een lagere oppervlaktespanning voorkomt dat de longblaasjes instorten door de cohesiekrachten tussen watermoleculen tegen te gaan die ervoor zorgen dat de longblaasjes aan elkaar blijven plakken.

4. Intercostale spieren en middenrif:De ademhalingsspieren, inclusief de intercostale spieren tussen de ribben en het middenrif, spelen een cruciale rol bij het uitzetten van de longen en het voorkomen van instorting. Tijdens de inspiratie trekken deze spieren samen, waardoor de borstholte uitzet en een negatieve pleurale druk ontstaat die de longen naar buiten trekt.

5. Atmosferische druk:De atmosferische druk buiten het lichaam is hoger dan de pleurale druk in de borstholte. Dit drukverschil creëert een kracht die de longen naar buiten duwt, waardoor hun uitzetting behouden blijft.

Door samen te werken zorgen deze factoren ervoor dat de longen uitgezet blijven, waardoor een efficiënte gasuitwisseling tijdens de ademhaling mogelijk wordt zonder in te klappen.