Griffith concentreerde zich op het fenomeen transformatie tijdens zijn werk met longontsteking veroorzakende bacteriën (Streptococcus pneumoniae) en muizen. Transformatie verwijst naar het proces waarbij bacteriën DNA uit de omgeving opnemen en in hun genoom opnemen, wat resulteert in een verandering in genetische eigenschappen. In zijn experimenten ontdekte Griffith dat wanneer door hitte gedode bacteriën (niet-virulente stam) werden gemengd met levende maar niet-virulente bacteriën, de levende bacteriën virulent konden worden en longontsteking bij muizen konden veroorzaken. Dit gaf aan dat een soort genetisch materiaal van de door hitte gedode bacteriën werd overgebracht naar de levende bacteriën, waardoor ze de pathogene eigenschappen tot expressie konden brengen. Griffiths observaties en bevindingen leverden vroeg bewijs van bacteriële transformatie en duidden op het bestaan ​​van een transformerend principe, dat later werd geïdentificeerd als DNA.