Een nasofaryngeale luchtweg (NPA) is een flexibele plastic buis die door de neus en achter in de keel (nasopharynx) wordt ingebracht. Het wordt gebruikt om de luchtweg vrij te maken voor ademhaling bij patiënten die niet zelfstandig kunnen ademen of die een gedeeltelijke luchtwegobstructie hebben. Een endotracheale tube (ETT) is een stijve plastic buis die via de mond of neus in de luchtpijp (luchtpijp) wordt ingebracht. Het wordt gebruikt om een ​​veiligere en gecontroleerdere luchtweg te bieden aan patiënten die niet zelfstandig kunnen ademen of die een volledige luchtwegobstructie hebben.

Hoewel een NPA kleiner van formaat is en gemakkelijker in te brengen is dan een ETT, wordt deze doorgaans niet gebruikt bij patiënten die al een ETT hebben. Dit komt omdat de ETT een veiligere en gecontroleerdere luchtweg is, en het moeilijk zou zijn om een ​​NPA in te brengen zonder de ETT te vervangen. Bovendien zou de aanwezigheid van een ETT het voor de NPA moeilijk maken om voor een effectieve luchtweg te zorgen.

Als een patiënt een ETT heeft geplaatst en de luchtweg geblokkeerd raakt, is de primaire interventie het uitzuigen van de ETT. Als dit de obstructie niet opheft, moet de ETT mogelijk worden verplaatst of vervangen. Hoewel een NPA in noodsituaties kan worden gebruikt om de beademing te ondersteunen als de ETT geblokkeerd raakt, wordt deze over het algemeen niet aanbevolen voor gebruik bij patiënten met een ETT op zijn plaats.