De beweging van lucht uit de longen staat bekend als uitademing of uitademing. Het treedt op wanneer de druk in de longen hoger wordt dan de druk daarbuiten. Deze verandering in drukverschil wordt bereikt door de gecoördineerde acties van de ademhalingsspieren, voornamelijk het middenrif en de tussenribspieren. Hier is een uitleg van hoe lucht uit de longen wordt verplaatst:

1. Ontspanning van het middenrif:Het middenrif, de belangrijkste ademhalingsspier, trekt samen tijdens het inademen om de longen naar beneden te trekken en de borstholte uit te zetten. Tijdens de uitademing ontspant het middenrif zich en beweegt het omhoog.

2. Ontspanning van de intercostale spieren:De intercostale spieren, gelegen tussen de ribben, ontspannen ook tijdens het uitademen. Terwijl deze spieren ontspannen, zakt de ribbenkast naar beneden en beweegt naar binnen.

3. Afname van het longvolume:Naarmate het middenrif en de intercostale spieren ontspannen, neemt het volume van de borstholte af. Deze volumevermindering creëert een negatieve druk in de longen.

4. Drukverschil:De afname van het longvolume zorgt ervoor dat de luchtdruk in de longen toeneemt en hoger wordt dan de atmosferische druk daarbuiten. Als gevolg hiervan ontstaat er een drukgradiënt tussen de longen en de omgeving.

5. Uitademingsluchtstroom:De hogere druk in de longen creëert een kracht die de lucht door de luchtwegen naar buiten duwt. De lucht stroomt vanuit de longblaasjes, door de bronchiën en bronchiolen, en uiteindelijk via de neus en mond naar buiten.

6. Passief proces:Vergeleken met inademing is het uitademen over het algemeen een passief proces. Er is geen noemenswaardige spierinspanning voor nodig, omdat de elastische terugslag van de longen, samen met de ontspanning van het middenrif en de intercostale spieren, voldoende is om de lucht te verdrijven.

7. Controle door ademhalingsspieren:Hoewel de uitademing voornamelijk passief is, kunnen de ademhalingsspieren actief de snelheid en kracht van de uitademing controleren. Tijdens geforceerde uitademing, zoals hoesten of blazen, trekken de buikspieren bijvoorbeeld samen en verhogen ze de druk in de longen verder, wat leidt tot een krachtiger uitdrijving van lucht.

Samenvattend wordt de beweging van lucht uit de longen voornamelijk bereikt door de ontspanning van het middenrif en de intercostale spieren, wat resulteert in een afname van het longvolume en een groter drukverschil tussen de longen en de buitenomgeving. Deze drukgradiënt zorgt ervoor dat de lucht passief van de longen door de luchtwegen en uit het lichaam stroomt.