Het ademhalingssysteem van een jak is zeer efficiënt en goed aangepast aan de barre omstandigheden van zijn leefgebied op grote hoogte. Hier is een overzicht van de efficiëntie:

Groot longvolume: Yaks hebben uitzonderlijk grote longen vergeleken met andere runderen. Hierdoor kunnen ze bij elke ademhaling een aanzienlijk volume lucht inademen, waardoor hun zuurstofopname toeneemt. Het grote longvolume zorgt ook voor een zuurstofreserve tijdens perioden van intense activiteit of tijdens het foerageren in de ijle lucht.

Efficiënt zuurstofgebruik: Yaks hebben een hogere concentratie rode bloedcellen en hemoglobine in vergelijking met andere zoogdieren. Hierdoor kan hun bloed meer zuurstof transporteren en afleveren aan de weefsels en cellen door het hele lichaam. Het efficiënte gebruik van zuurstof is cruciaal in zuurstofarme omgevingen op grote hoogte.

Neuspassages: Yaks hebben lange en ingewikkelde neusgangen. Terwijl de koude, droge lucht wordt ingeademd, helpen deze neusholtes de lucht te verwarmen en te bevochtigen voordat deze de longen bereikt. Dit voorkomt schade aan het delicate ademhalingsweefsel en vergemakkelijkt een betere gasuitwisseling.

Diafragmatische ademhaling: Yaks maken voornamelijk gebruik van diafragmatische ademhaling, waarbij de middenrifspier wordt samengetrokken en ontspannen. Diafragmatische ademhaling zorgt voor een diepere en efficiëntere in- en uitademing van lucht. Dit type ademhalingspatroon helpt ook bij het handhaven van een constante ademhalingsfrequentie en zuurstoftoevoer.

Adaptieve hart- en bloedvaten: Het ademhalingssysteem van yaks is nauw geïntegreerd met hun cardiovasculaire systeem. Op grote hoogte pompt het hart het bloed efficiënter rond om zuurstof aan de weefsels te leveren. De bloedvaten ondergaan aanpassingen om de bloedstroom en zuurstoftoevoer naar vitale organen te vergroten, terwijl deze worden teruggebracht tot niet-essentiële gebieden. Dit zorgt voor een efficiënt zuurstofgebruik door het hele lichaam.

Acclimatisatie: Generaties lang hebben yaks genetische en fysiologische aanpassingen ondergaan om te overleven in omgevingen op grote hoogte. Hun ademhalingssysteem is geëvolueerd om zeer efficiënt zuurstof uit de ijle lucht te halen, waardoor ze kunnen gedijen in deze uitdagende omstandigheden.

Over het geheel genomen is het ademhalingssysteem van een jak een opmerkelijk voorbeeld van aanpassing en efficiëntie. Het stelt yaks in staat te overleven en te gedijen in de barre, zuurstofarme omgevingen van het Tibetaanse Plateau en andere hooggelegen gebieden.