Leeftijd: ADHD wordt meestal gediagnosticeerd bij kinderen, maar kan ook tot in de volwassenheid aanhouden. De symptomen van ADHD kunnen veranderen naarmate iemand ouder wordt, maar meestal blijven ze op de een of andere manier iemands leven beïnvloeden.

Seks: ADHD komt vaker voor bij jongens dan bij meisjes. Dit kan echter te wijten zijn aan het feit dat jongens vaker de diagnose ADHD krijgen dan meisjes. Sommige onderzoeken hebben gesuggereerd dat meisjes evenveel kans hebben op ADHD als jongens, maar dat de kans kleiner is dat ze de diagnose krijgen omdat hun symptomen minder duidelijk zijn.

Race: ADHD wordt gediagnosticeerd bij mensen van alle rassen en etniciteiten. Er zijn echter enkele onderzoeken die suggereren dat ADHD vaker voorkomt bij bepaalde raciale en etnische groepen. Uit één onderzoek bleek bijvoorbeeld dat ADHD vaker voorkwam bij Afro-Amerikaanse kinderen dan bij blanke kinderen.

Socio-economische status: ADHD wordt gediagnosticeerd bij mensen van alle sociaal-economische achtergronden. Sommige onderzoeken hebben echter gesuggereerd dat ADHD vaker voorkomt bij kinderen uit gezinnen met lagere inkomens. Dit kan te wijten zijn aan een aantal factoren, zoals het feit dat kinderen uit gezinnen met lagere inkomens vaker in een stressvolle of chaotische omgeving leven, wat de ADHD-symptomen kan verergeren.

Genetica: Er wordt aangenomen dat ADHD een erfelijke aandoening is. Studies hebben aangetoond dat ADHD vaker voorkomt in gezinnen met een voorgeschiedenis van de aandoening. Het is echter belangrijk op te merken dat genetica niet de enige factor is die bepaalt of iemand ADHD zal ontwikkelen. Omgevingsfactoren, zoals stress, kunnen ook een rol spelen bij de ontwikkeling van ADHD.