Aandachtstekortstoornis met hyperactiviteit (ADHD) is een neurologische ontwikkelingsstoornis die wordt gekenmerkt door onoplettendheid, impulsiviteit en hyperactiviteit. De exacte oorzaak van ADHD is nog steeds niet volledig begrepen; Uit onderzoek blijkt echter dat het verband houdt met ontregeling van verschillende neurotransmittersystemen, waaronder dopamine.

Dopamine is een neurotransmitter die betrokken is bij aandacht, focus, motivatie en beloningsverwerking. Het speelt een cruciale rol bij het versterken van gedrag dat tot positieve resultaten leidt en bij het vormgeven van leren en gedrag.

Studies hebben lagere niveaus van dopamine gevonden in de hersenen van mensen met ADHD vergeleken met mensen zonder de aandoening. Bovendien hebben mensen met ADHD vaak variaties in de genen die coderen voor dopaminereceptoren en transporters, wat van invloed is op de manier waarop dopaminesignalen in de hersenen worden overgedragen.

Onvoldoende dopaminesignalering Er wordt aangenomen dat het bijdraagt ​​aan de symptomen van ADHD. Bijvoorbeeld:

1. Onoplettendheid: Dopamine helpt bij het focussen en vasthouden van de aandacht. Een laag dopaminegehalte kan het lastig maken om je te concentreren en afleidingen weg te filteren, wat tot onoplettendheid kan leiden.

2. Impulsiviteit: Passende niveaus van dopamine helpen bij het beheersen van impulsen. Een tekort aan dopamine-signalering kan de impulscontrole belemmeren, wat resulteert in impulsief gedrag dat vaak wordt gezien bij ADHD.

3. Hyperactiviteit: Dopamine is betrokken bij het reguleren van het activiteitsniveau. Bij ADHD kan onvoldoende dopamine leiden tot overmatige motorische activiteit.

4. Beloningsverwerking: Dopamine speelt een rol in beloningsroutes. Een laag dopaminegehalte kan het vermogen om plezier te ervaren als reactie op beloningen verminderen, wat de aandachts- en motivatieproblemen verder kan verergeren.

Behandelingsopties voor ADHD omvatten vaak het verhogen van het dopaminegehalte in de hersenen. Dit wordt meestal bereikt door medicijnen zoals methylfenidaat (Ritalin) en amfetamine / dextroamfetamine (Adderall). Deze stimulerende middelen verhogen de hoeveelheid dopamine die beschikbaar is in de synapsen, waardoor de focus, aandacht en controle over impulsief gedrag worden verbeterd.

Het is belangrijk op te merken dat het verband tussen ADHD en dopamine complex is. Veel andere factoren, zowel genetische als omgevingsfactoren, dragen waarschijnlijk bij aan de ontwikkeling en ernst van ADHD-symptomen. Verder onderzoek is nodig om de rol van dopamine en andere neurotransmitters bij ADHD volledig op te helderen.