Blaasvormingsmiddelen, ook wel blaartrekkende middelen genoemd, zijn middelen voor chemische oorlogvoering die ernstige blaarvorming en schade aan de huid en slijmvliezen veroorzaken. Ze kunnen door de huid worden opgenomen, ingeademd of ingeslikt en kunnen zowel acute als langdurige gevolgen hebben. Enkele veel voorkomende blaarvormingsmiddelen zijn:

1. Mosterdgas (bis(2-chloorethyl)sulfide):Mosterdgas is een blaarvormingsmiddel op zwavelbasis dat voor het eerst werd gebruikt in de Eerste Wereldoorlog. Het is een zeer giftig en persistent middel dat ernstige blaarvorming en weefselschade kan veroorzaken.

2. Lewisiet (2-chloorvinylarsineoxide):Lewisiet is een op arseen gebaseerd blaarmiddel dat ook zeer giftig is. Het werd ontwikkeld tijdens de Eerste Wereldoorlog, maar werd niet veel gebruikt. Lewisiet veroorzaakt blaarvorming en weefselbeschadiging, en kan ook dodelijk zijn bij inslikken of inademen.

3. Fosgeenoxim (difosgeen):Fosgeenoxim is een zelden gebruikt blaarvormingsmiddel dat qua effecten vergelijkbaar is met mosterdgas.

4. Chloropicrine (trichloornitromethaan):Chloropicrine is een middel dat de longen irriteert en braakt en dat ook blaarvorming op de huid en ogen kan veroorzaken. Het werd gebruikt in de Eerste Wereldoorlog en werd ook als pesticide gebruikt.

5. Stikstofmosterd (mechloorethamine):Stikstofmosterd is een cytotoxisch middel dat wordt gebruikt bij chemotherapie om kanker te behandelen. Het kan ook worden gebruikt als blaarvormingsmiddel bij oorlogsvoering en werd tijdens de Tweede Wereldoorlog door de Verenigde Staten ontwikkeld.