1. Veranderingen in inkomen:

Als de totale uitgaven onder het evenwichtsniveau komen, kan de overheid haar uitgaven verhogen of de belastingen verlagen om het beschikbare inkomen en daarmee de totale uitgaven te verhogen. Omgekeerd, als de totale uitgaven het evenwichtsniveau overschrijden, kan de overheid haar uitgaven verlagen of de belastingen verhogen om het beschikbare inkomen en daarmee de totale uitgaven te verlagen.

2. Veranderingen in rentetarieven:

De centrale bank kan het monetair beleid gebruiken om de rentetarieven te wijzigen en de totale uitgaven te beïnvloeden. Een daling van de rentetarieven maakt lenen goedkoper en moedigt bedrijven en consumenten aan om meer uit te geven, terwijl een stijging van de rentetarieven lenen duurder maakt en uitgaven ontmoedigt.

3. Wisselkoersaanpassingen:

Een depreciatie van de binnenlandse munt maakt binnenlandse goederen goedkoper ten opzichte van buitenlandse goederen, waardoor de export wordt gestimuleerd en de import wordt ontmoedigd, waardoor de totale uitgaven stijgen. Omgekeerd maakt een appreciatie van de binnenlandse munt binnenlandse goederen duurder in vergelijking met buitenlandse goederen, waardoor de export wordt ontmoedigd en de import wordt gestimuleerd, waardoor de totale uitgaven afnemen.

4. Automatische stabilisatoren :

Dit zijn ingebouwde economische mechanismen die de economie helpen stabiliseren tijdens schommelingen. De werkloosheidsuitkeringen gaan bijvoorbeeld automatisch omhoog als de werkloosheid stijgt, waardoor inkomenssteun wordt geboden aan werkloze werknemers en de totale uitgaven op peil blijven. Omgekeerd dalen de inkomstenbelastingen automatisch wanneer het inkomen daalt, waardoor individuen meer besteedbaar inkomen overhouden en de totale uitgaven worden ondersteund.