Als een ontwikkelingsstoornis jeugd , is Attention Deficit Disorder ( ADD ) geschat door het Center for Disease Control te beïnvloeden 3-7 procent van de kinderen in de VS symptomen van ADD omvatten onoplettendheid, rusteloosheid , onvermogen om richten of concentraat en hyperactiviteit . Deze symptomen kunnen een negatief vermogen van een kind om te functioneren in sociale en klas instellingen beïnvloeden. Aangezien er geen medische test voor ADD , observatie van gedrag is de enige manier om een ​​diagnose te stellen. Symptomen

De symptomen van ADD zal variëren van persoon tot persoon . Zij kunnen onder meer een onvermogen om zich te concentreren of focus , waardoor het moeilijk is om taken te voltooien . Onoplettend gedrag , zoals het snel afgeleid of verliezen focus op een gesprek , is ook een teken . Moeilijkheden bij de organisatie en follow-up met taken kunnen ook tekenen van ADD .

Hyperactiviteit en impulsiviteit zijn ook symptomen van ADD . Deze zijn te zien in een dergelijk gedrag als non-stop praten , moeite met stille activiteiten , en buitensporige bewegingen , zoals hardlopen of friemelen . De patiënt kan moeite wachten zijn of haar beurt hebben of kunnen roepen antwoorden op een ongelegen moment . Dit gedrag kan leiden tot verstoring van instellingen zoals een klaslokaal .
Diagnose

diagnose ADD houdt het observeren van de patiënt in zowel klinische als alledaagse instellingen, zoals het huis of in de klas . Voor een positieve diagnose , de symptomen moeten aanwezig zijn gedurende zes maanden of langer in twee of meer instellingen en moeten aanwezig zijn voor de leeftijd van 7 geweest zijn , en andere aandoeningen moeten worden uitgesloten .

De patiënt moet vertonen zes of meer symptomen van of onoplettendheid of hyperactiviteit en impulsiviteit voor een positieve diagnose te maken . Symptomen moeten storend en niet geschikt voor de ontwikkelingsfase van de patiënt zijn. Op basis van het aantal symptomen en de wijze waarop zij worden tentoongesteld , kan een patiënt worden gediagnosticeerd met een van de verschillende soorten van ADD .
Behandelingen

aangezien ADD is een neurologische aandoening , behandeling niet beperkt tot geneesmiddelen , maar dat is een mogelijkheid . Gedrag strategieën kunnen worden onderwezen aan de ouders van een kind getroffen door ADD , en scholen kunnen ook de tenuitvoerlegging van deze strategieën om te helpen een kind te voeren

Medicijnen die behandeling van adhd vallen in twee categorieën : . Stimulerende middelen en niet- stimulerende middelen. Stimulerende middelen zoals methylfenidaat , ook wel bekend als Ritalin , worden veel gebruikt om ADD te behandelen . Niet- stimulerende middelen werden goedgekeurd voor de behandeling van ADD in 2003 , op dit moment , de enige goedgekeurde niet-stimulerende behandeling is het medicijn atomoxetine , ook wel bekend als Strattera

Gedragstherapie kan worden gebruikt om een gevoel van stabiliteit geven . . Het creëren van een huishouden routine, bijvoorbeeld , kan het kind om te weten wat te verwachten en wanneer het te verwachten , het verminderen van de noodzaak van volledige concentratie op taken. Gecombineerd met effectieve discipline en oudertraining , is gedragstherapie blijkt een succesvolle ADD behandeling.

In dezelfde geest , klaslokaal betrokkenheid maakt ook gebruik van de oprichting van routine , zoals het maken van een huiswerk -systeem of map . Deze strategieën worden gecombineerd met positieve bekrachtiging en counselor of psycholoog betrokkenheid om een ​​goede omgeving te creëren voor het kind met adhd .