Verkennende chirurgie, ook bekend als verkennende laparotomie, verwijst naar een chirurgische ingreep waarbij een chirurg de buik van een patiënt opent om de buikholte en inwendige organen te onderzoeken. Het wordt doorgaans uitgevoerd als diagnostisch hulpmiddel wanneer er onduidelijke symptomen of onderliggende aandoeningen zijn die directe visualisatie en onderzoek vereisen.

Tijdens een kijkoperatie:

1. Voorbereiding en anesthesie:Het chirurgische team bereidt de patiënt voor en algemene anesthesie wordt toegediend om hun comfort en pijnvrije ervaring tijdens de procedure te garanderen.

2. Incisie:De chirurg maakt een incisie in de buikstreek, meestal langs de middellijn van de buik, om toegang te krijgen tot de buikholte.

3. Visueel onderzoek:De buik wordt visueel geïnspecteerd op afwijkingen, waaronder de toestand en het uiterlijk van verschillende organen zoals de lever, milt, darmen en andere buikorganen.

4. Weefselmonstername (biopsie):Als er abnormaal weefsel wordt geïdentificeerd, kan de chirurg biopsieën nemen voor verder onderzoek en diagnose.

5. Behandeling van gevonden aandoeningen:Indien mogelijk kan de chirurg tijdens de verkennende procedure noodzakelijke behandelingen uitvoeren om eventuele ontdekte problemen aan te pakken, zoals het verwijderen van ziek weefsel of het draineren van abcessen.

6. Sluiting van de incisie:Zodra het onderzoek en eventuele noodzakelijke behandelingen zijn voltooid, wordt de incisie zorgvuldig gesloten met hechtingen, chirurgische clips of medische kleefmiddelen, afhankelijk van de voorkeur van de chirurg en de aard van de operatie.

7. Postoperatieve zorg:Na de verkennende operatie wordt de patiënt in het ziekenhuis nauwlettend gevolgd op herstel, monitoring van vitale functies, pijnbehandeling, wondverzorging en indien nodig verdere diagnostische tests op basis van de bevindingen van de operatie.

Onderzoekschirurgie wordt overwogen wanneer diagnostische beeldvorming of andere niet-invasieve tests onvoldoende zijn om duidelijke antwoorden te geven of wanneer een lichamelijk onderzoek alleen de oorzaak van de symptomen niet kan identificeren. Het stelt chirurgen in staat de buikorganen direct te observeren en te beoordelen, eventuele afwijkingen op te sporen en de nodige maatregelen te nemen om eventuele onderliggende problemen nauwkeuriger te diagnosticeren en aan te pakken.