Heller-myotomie is een chirurgische ingreep die wordt uitgevoerd om achalasie te behandelen, een aandoening waarbij de onderste slokdarmsfincter (LES) niet goed ontspant, waardoor slikproblemen ontstaan. Het doel van de Heller-myotomie is het verlichten van de obstructie veroorzaakt door de strakke LES en het herstellen van de normale slikfunctie. Enkele voordelen van de Heller-myotomie-operatie zijn:

1. Verlichting van dysfagie: Dysfagie, of slikproblemen, is het belangrijkste symptoom van achalasie. Heller-myotomie kan dysfagie effectief verlichten door de spiervezels van de LES te verdelen, waardoor voedsel en vloeistoffen gemakkelijker van de slokdarm naar de maag kunnen stromen.

2. Verbeterde levenskwaliteit: Moeilijkheden met slikken kunnen de kwaliteit van leven van een persoon aanzienlijk beïnvloeden, waardoor het vermogen om te eten en van voedsel te genieten wordt beïnvloed. Door dysfagie te verlichten, kan Heller-myotomie de algehele levenskwaliteit van de patiënt aanzienlijk verbeteren.

3. Effectiviteit op lange termijn: Heller-myotomie wordt algemeen beschouwd als een langetermijnoplossing voor achalasie. Uit onderzoek is gebleken dat de meerderheid van de patiënten na de procedure nog vele jaren aanhoudende verlichting van dysfagie ervaart.

4. Minimaal invasieve technieken: Heller-myotomie kan worden uitgevoerd met behulp van minimaal invasieve technieken, zoals laparoscopie, waarbij kleine incisies worden gemaakt in plaats van een grote incisie in de buik. Deze aanpak vermindert pijn, littekens en hersteltijd in vergelijking met traditionele open chirurgie.

5. Hoge succespercentages: Heller-myotomie heeft een hoog succespercentage bij de behandeling van achalasie. De meeste patiënten ervaren na de procedure een aanzienlijke verbetering van hun slikvermogen.

Het is belangrijk op te merken dat hoewel Heller-myotomie een effectieve behandeling is voor achalasie, deze mogelijk niet voor alle patiënten geschikt is. Individuele patiëntfactoren, zoals de algehele gezondheid, de ernst van de aandoening en persoonlijke voorkeuren, moeten in overweging worden genomen bij het bepalen van de beste behandelaanpak.