Tijdens een keizersnede, ook wel keizersnede genoemd, is het primaire doel om de baby veilig ter wereld te brengen via een incisie in de onderbuik en de baarmoeder. In de meeste gevallen worden tijdens een keizersnede geen organen verwijderd. Dit is wat er meestal gebeurt tijdens een keizersnede:

Baarmoederincisie: De chirurg maakt een horizontale incisie in de onderbuik, net boven het schaambeen. Vervolgens wordt er nog een incisie in de baarmoeder gemaakt om een ​​opening te creëren voor de bevalling.

Bevalling van de baby: Zodra de baarmoederincisie is gemaakt, leidt de chirurg de baby voorzichtig uit de baarmoeder. Dit wordt zorgvuldig gedaan om de veiligheid van de baby te garanderen en om schade aan de moeder en de baby te voorkomen.

Verwijdering van de placenta: Nadat de baby is afgeleverd, verwijdert de chirurg de placenta, het orgaan dat tijdens de zwangerschap voedingsstoffen en zuurstof aan de baby heeft geleverd. De placenta zit vast aan de baarmoederwand en wordt op natuurlijke wijze uitgedreven met behulp van baarmoedercontracties. In sommige gevallen moet de chirurg mogelijk de overgebleven placentafragmenten voorzichtig uit de baarmoeder verwijderen.

De incisies repareren: Zodra de baby en de placenta zijn geboren, hecht de chirurg zorgvuldig de baarmoederincisie en de buikincisie en sluit deze. Dit wordt gedaan om een ​​goede genezing te garanderen en het risico op complicaties te minimaliseren.

Het is belangrijk op te merken dat tijdens een keizersnede de nadruk ligt op de veilige bevalling van de baby en het waarborgen van het welzijn van zowel de moeder als het kind. Het verwijderen van organen maakt geen deel uit van een routinematige keizersnedeprocedure. Als er specifieke medische aandoeningen of problemen zijn die aanvullende procedures vereisen, zal uw arts deze vooraf met u bespreken.