Histoplasmose wordt op verschillende manieren gediagnosticeerd, afhankelijk van de ernst en de manifestatie van de infectie:

1. Medische geschiedenis en symptomen: De zorgverlener zal vragen stellen over de symptomen van de patiënt, de reisgeschiedenis en eventuele bekende blootstelling aan mogelijk besmette omgevingen.

2. Lichamelijk onderzoek: De arts kan een lichamelijk onderzoek uitvoeren om te controleren op tekenen en symptomen die verband houden met histoplasmose, zoals koorts, hoesten en abnormale ademgeluiden.

3. Bloedonderzoek:

- Antilichaamtests: Bloedonderzoek kan de aanwezigheid van antilichamen tegen de Histoplasma capsulatum-schimmel detecteren. Deze tests omvatten complementfixatie (CF) en immunodiffusie (ID) tests.

- Antigeentests: Bepaalde bloedonderzoeken kunnen de aanwezigheid van Histoplasma-antigenen direct detecteren, wat wijst op een actieve infectie.

4. Serologie: Seriële serologische tests kunnen worden uitgevoerd om de antilichaamniveaus in de loop van de tijd te controleren, waardoor de progressie of het verdwijnen van de infectie kan worden beoordeeld.

5. Beeldonderzoek:

- Röntgenfoto's: Röntgenfoto's van de thorax kunnen karakteristieke afwijkingen in de longen aan het licht brengen, zoals infiltraten, knobbeltjes of holtes, veroorzaakt door histoplasmose.

- Computed Tomography (CT)-scans: Gedetailleerde CT-scans van de borstkas of de getroffen gebieden kunnen nauwkeurigere beelden van de longlaesies opleveren en andere aandoeningen helpen uitsluiten.

6. Sputumcultuur: Als de patiënt ademhalingssymptomen heeft, kan een sputummonster worden verzameld en voor kweek worden verzonden om de Histoplasma capsulatum-schimmel te isoleren en te identificeren.

7. Bronchoscopie: In bepaalde gevallen kan een bronchoscopie worden uitgevoerd om de luchtwegen zichtbaar te maken en monsters (bronchiale spoelingen of biopsieën) rechtstreeks uit de aangetaste gebieden in de longen te verzamelen.

8. Biopsie: Een biopsie kan nodig zijn als de infectie zich buiten de longen heeft verspreid of als er ongebruikelijke of atypische laesies zijn. Weefselmonsters kunnen worden genomen uit het aangetaste orgaan (zoals lymfeklieren, lever of beenmerg) en onder een microscoop worden onderzocht op de aanwezigheid van de schimmel.

9. Polymerasekettingreactie (PCR)-test: PCR kan Histoplasma-DNA detecteren in klinische monsters, waaronder bloed-, sputum- of weefselbiopten, waardoor een snelle en gevoelige identificatie van de schimmel mogelijk wordt.

Op basis van de combinatie van symptomen, laboratoriumbevindingen en beeldvormingsresultaten bepaalt de zorgverlener de juiste diagnose en behandelplan voor histoplasmose.