Bij microchirurgie is de selectie van hechtmateriaal van cruciaal belang vanwege de delicate aard van de betrokken weefsels en de behoefte aan precisie. De meest gebruikte hechtmaterialen bij microchirurgie zijn:

1. Nylon (polyamide) :Nylon hechtingen zijn niet-resorbeerbare monofilament hechtingen die bekend staan ​​om hun sterkte, flexibiliteit en lage weefselreactiviteit. Ze worden vaak gebruikt in de microchirurgie voor het hechten van bloedvaten, zenuwen en huid.

2. Polypropyleen :Polypropyleen hechtingen zijn een ander type niet-resorbeerbare, monofilament hechtingen. Ze zijn qua sterkte en traagheid vergelijkbaar met nylon, maar zijn iets minder flexibel. Polypropyleenhechtingen worden vaak gebruikt bij microchirurgische ingrepen waarbij kleine bloedvaten worden gereconstrueerd.

3. Polydioxanon (PDS) :PDS-hechtingen zijn absorbeerbare monofilamenthechtingen gemaakt van een synthetisch polymeer. Ze bieden uitstekende wondondersteuning en knoopveiligheid. PDS-hechtingen worden vaak gebruikt bij microchirurgische procedures waarbij kleine weefsels worden gehecht en als alternatief voor niet-resorbeerbare hechtingen wanneer het verwijderen van hechtingen moeilijk of ongewenst kan zijn.

4. Polyglyconaat (Maxon) :Maxon-hechtingen zijn synthetisch resorbeerbare, gevlochten hechtingen. Ze bieden een goede treksterkte en knoopveiligheid. Maxon-hechtingen worden vaak gebruikt in de microchirurgie wanneer de absorbeerbare aard van het hechtmateriaal de voorkeur heeft.

5. Ethisilon (Poliglecaprone 25) :Ethisilon is een synthetisch absorbeerbaar monofilament hechtdraad dat een goede treksterkte en knoopzekerheid biedt. Het wordt vaak gebruikt bij microchirurgische ingrepen vanwege het gladde oppervlak, waardoor het risico op weefselbeschadiging wordt verminderd.

De keuze van het hechtmateriaal bij microchirurgie hangt af van factoren zoals de specifieke procedure, het weefsel dat wordt gerepareerd en de voorkeur van de chirurg. Het doel is om hechtingen te gebruiken die voldoende ondersteuning en sterkte bieden, terwijl weefseltrauma wordt geminimaliseerd en optimale wondgenezing wordt bevorderd.