Bij grof onderzoek (ook wel macroscopisch onderzoek of onderzoek met het blote oog genoemd) worden anatomische structuren en veranderingen waargenomen die met het blote oog zichtbaar zijn. Dit is doorgaans de eerste stap in pathologische evaluaties, waarbij informatie wordt verstrekt over de algehele grootte, vorm, kleur, textuur en consistentie van weefsels of organen.

Microscopisch onderzoek daarentegen maakt gebruik van microscopen om structuren te visualiseren en te bestuderen die niet gemakkelijk zichtbaar zijn voor het blote oog. Dit maakt een meer gedetailleerde analyse van cellen, weefsels en micro-organismen mogelijk. Bij microscopisch onderzoek kunnen verschillende technieken betrokken zijn, zoals lichtmicroscopie (met behulp van zichtbaar licht), elektronenmicroscopie (met behulp van elektronenstralen) of fluorescentiemicroscopie (waarbij gebruik wordt gemaakt van fluorescerende eigenschappen).

Samenvattend ligt het belangrijkste verschil tussen grof en microscopisch onderzoek in de schaal en het detailniveau. Grof onderzoek richt zich op grotere anatomische kenmerken, terwijl microscopisch onderzoek zich verdiept in minuscule structuren op cellulair en subcellulair niveau. Beide spelen een cruciale rol in de pathologie en helpen bij de diagnose en het begrijpen van de onderliggende mechanismen van ziekten.