Vrouwenbesnijdenis , ook bekend als vrouwelijke genitale verminking (VGV) is de praktijk waarbij de uitwendige vrouwelijke genitaliën om niet-medische redenen worden verwijderd en/of beschadigd. De praktijk wordt meestal uitgevoerd in Afrika, het Midden-Oosten en Azië.

Er zijn vier hoofdtypen van VGV, zoals geclassificeerd door de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO):

* Type 1: Gedeeltelijke of totale verwijdering van de clitoris

* Type 2: Gedeeltelijke of totale verwijdering van de clitoris en de binnenste schaamlippen

* Type 3: Vernauwing van de vaginale opening door het creëren van een afdekkende afdichting

* Type 4: Alle andere schadelijke handelingen aan de vrouwelijke geslachtsorganen, zoals prikken, piercen of snijden

Het proces van vrouwenbesnijdenis varieert afhankelijk van het type procedure dat wordt uitgevoerd. Over het algemeen wordt de procedure uitgevoerd door een traditionele arts of verloskundige, waarbij gebruik wordt gemaakt van een verscheidenheid aan gereedschappen, zoals messen, scharen of scheermesjes. De procedure wordt vaak zonder verdoving uitgevoerd en kan zeer pijnlijk zijn.

De praktijk van vrouwenbesnijdenis is schadelijk en kent geen bekende gezondheidsvoordelen. Het kan een aantal fysieke en psychologische problemen veroorzaken, waaronder:

* Fysieke complicaties: Ernstige bloedingen, infecties, littekens, pijn en problemen met plassen en menstruatie

* Psychologische complicaties: Trauma, depressie, angst, seksuele disfunctie en verminderd zelfbeeld

Vrouwenbesnijdenis is een schending van de mensenrechten en wordt beschouwd als een vorm van gendergerelateerd geweld. De praktijk is in veel landen illegaal en er worden pogingen ondernomen om deze wereldwijd uit te roeien.