Rectale sparen, ook bekend als rectumbehoud of restauratieve proctocolectomie, is een chirurgische ingreep die wordt uitgevoerd om de dikke darm en het rectum te verwijderen met behoud van de anale sluitspier en het rectum. Het wordt vaak gebruikt bij de behandeling van bepaalde medische aandoeningen die de dikke darm en het rectum aantasten, zoals colitis ulcerosa, familiale adenomateuze polyposis (FAP) en sommige gevallen van rectumkanker.

Tijdens een rectale spaaroperatie worden de zieke dikke darm en het rectum verwijderd, maar de anale sluitspier en een klein deel van het rectum blijven intact. Dit zorgt voor het behoud van de normale darmfunctie, inclusief continentie en de mogelijkheid om stoelgang via de anus te hebben. Het resterende rectale segment wordt vervolgens verbonden met de dunne darm, waardoor een nieuwe route ontstaat waar de ontlasting doorheen kan.

Rectale sparende chirurgie biedt verschillende voordelen ten opzichte van traditionele colectomie, waarbij de dikke darm en het rectum volledig worden verwijderd. Deze voordelen omvatten:

Behoud van de normale darmfunctie:Patiënten die een rectaalsparende operatie ondergaan, kunnen de fecale continentie behouden en stoelgang via de anus hebben, in tegenstelling tot degenen die een traditionele colectomie ondergaan en een ileostomie- of colostomiezak nodig hebben.

Verbeterde levenskwaliteit:Door de natuurlijke anatomie en functie van het rectum te behouden, kan rectaalsparende chirurgie de levenskwaliteit van een patiënt aanzienlijk verbeteren, waardoor de psychologische impact van het hebben van een stomazakje wordt verminderd.

Verminderd risico op complicaties:Rectale sparende chirurgie heeft een lager risico op bepaalde complicaties vergeleken met traditionele colectomie, zoals naadlekkage, infectie en strictuurvorming.

Het is echter belangrijk op te merken dat rectaalsparende chirurgie mogelijk niet voor alle patiënten geschikt is. De beslissing om een ​​rectaalsparende operatie uit te voeren hangt af van verschillende factoren, waaronder de onderliggende medische aandoening, de omvang van de ziekte en de algehele gezondheid van de patiënt. Een grondige evaluatie door een gekwalificeerde chirurg is noodzakelijk om voor elk individueel geval de beste behandelaanpak te bepalen.