Barney Clark was de eerste permanente ontvanger van een kunsthart.

Op 2 december 1982 kreeg hij het Jarvik-7 totale kunsthart geïmplanteerd. Clark leefde 112 dagen met het kunsthart voordat hij op 23 maart 1983 bezweek aan complicaties.

Het kunstmatige hartimplantaat van Clark was een baanbrekende gebeurtenis die medische onderzoeken naar het hart vooruitstreefde. Het toonde de haalbaarheid aan van het gebruik van kunstmatige harten ter vervanging van een falend menselijk hart en leverde waardevolle gegevens op over de uitdagingen die gepaard gaan met langdurige kunstmatige hartimplantatie.