Een distale puls is een maatstaf voor de sterkte en regelmaat van de perifere pulsaties, gemeten op het verst verwijderde punt van het hart. Bij medische spoedeisende zorg gebruiken EMT's een distale puls om de vitale functies van de patiënt en de algehele cardiovasculaire gezondheid te beoordelen. Dit zijn de belangrijkste doeleinden van het controleren van een distale polsslag:

1. Cardiopulmonale beoordeling :Tijdens een patiëntbeoordeling controleren EMT's de distale polsslag in combinatie met andere vitale functies zoals hartslag, bloeddruk en ademhalingsfrequentie. Een voelbare en sterke distale pols duidt op een adequate circulatie en perfusie.

2. Cardiale perfusie :EMT's gebruiken de distale puls om de effectiviteit van reanimatie (cardiopulmonale reanimatie) en hartinterventies te beoordelen. Een terugkeer van een sterke distale pols duidt op succesvol herstel van de spontane circulatie.

3. Vloeistofstatus :Distale polsslag kan ook inzicht geven in de vochtstatus van de patiënt. In geval van hypovolemie (verminderd bloedvolume) kan de pols zwak en draadachtig zijn.

4. Schokindex :De shockindex wordt berekend door de hartslag te delen door de systolische bloeddruk. Een hoge shockindex kan duiden op distributieve shock of andere onderliggende aandoeningen die onmiddellijk medisch ingrijpen vereisen.

5. Traumabeoordeling :Bij traumatisch letsel waarbij ledematen betrokken zijn, controleren EMT's de distale pulsen om de distale perfusie te beoordelen. Een zwakke of afwezige distale pols kan in deze gevallen duiden op arterieel letsel en een onmiddellijk chirurgisch consult noodzakelijk maken.

6. Perifere vasculaire beoordeling :Distale pulsen kunnen potentiële problemen in het perifere vasculaire systeem aan het licht brengen, zoals perifere aderziekte, vasospasmen of embolie, waarbij er mogelijk verminderde of afwezige distale pulsen zijn.

7. Neurologische evaluatie :In geval van een veranderde mentale toestand of neurologische noodsituaties helpt het controleren van de distale polsslagen om onderscheid te maken tussen neurologische en cardiovasculaire oorzaken.

Het is belangrijk op te merken dat een zwakke of afwezige distale polsslag in één ledemaat niet noodzakelijkerwijs op een levensbedreigende noodsituatie duidt als er voldoende distale polsslagen zijn in andere ledematen. Eventuele significante veranderingen of afwijkingen in de distale pulsen moeten echter aanleiding geven tot verdere evaluatie en medische zorg. EMT's gebruiken de bevindingen van de distale polsslag om passende interventies te doen, prioriteit te geven aan de patiëntenzorg en de ontvangende medische instelling te informeren over de algehele gezondheidsstatus van de patiënt.