Hoofdbetrokkenheid tijdens de zwangerschap verwijst naar de positie van het hoofd van de baby ten opzichte van het bekken van de moeder. Het is een belangrijke factor bij het bepalen van de voortgang van de bevalling en de wijze van bevalling. Hier zijn de verschillende niveaus van hoofdbetrokkenheid:

1. Zwevend: Aan het begin van de zwangerschap is het hoofdje van de baby nog niet verloofd. Het is vrij om boven het bekken van de moeder te bewegen, vaak "zwevend" genoemd.

2. Betrokken: Naarmate de zwangerschap vordert, begint het hoofdje van de baby in het bekken te zakken. Wanneer het breedste deel van het hoofd, de biparietale diameter genoemd, het niveau bereikt van de ischiale stekels van de moeder (benige oriëntatiepunten in het bekken), wordt het hoofd als ingeschakeld beschouwd.

3. Station: De stand van het hoofd verwijst naar zijn positie ten opzichte van de ischiale stekels. Het wordt gemeten in centimeters, waarbij 0 station aangeeft dat de kop zich ter hoogte van de ischiale stekels bevindt. Negatieve stations geven aan dat het hoofd zich boven de ischiale stekels bevindt, terwijl positieve stations aangeven dat het daaronder is afgedaald.

4. Afdaling: Zodra het hoofd is ingeschakeld, blijft het in het bekken afdalen naarmate de zwangerschap vordert. De afdaling van het hoofd wordt vergemakkelijkt door samentrekkingen van de baarmoeder, die helpen het hoofd in het bekken te vormen en naar beneden te duwen.

De mate van hoofdbetrokkenheid wordt beoordeeld tijdens prenatale onderzoeken en speelt een belangrijke rol bij het bepalen van het verloop van de bevalling. Als het hoofd nog niet is vastgezet op het moment dat de bevalling begint, kan het nodig zijn een tang of vacuümextractie te gebruiken om de bevalling te vergemakkelijken.