Weefselafstoting is de reactie van het immuunsysteem op vreemd weefsel, zoals een orgaantransplantatie. Het kan worden voorkomen door:

* Immunosuppressie: Om afstoting te voorkomen kunnen medicijnen worden gegeven die het immuunsysteem onderdrukken. Deze geneesmiddelen omvatten corticosteroïden, calcineurineremmers en mycofenolaatmofetil.

* HLA-matching: Organen die worden getransplanteerd van een donor die genetisch nauw aansluit bij de ontvanger, zullen minder snel worden afgestoten. Dit komt omdat het immuunsysteem van de ontvanger het getransplanteerde orgaan minder snel als lichaamsvreemd herkent.

* Conditionering vóór de transplantatie: Sommige patiënten kunnen vóór de transplantatie conditionering ondergaan, zoals bestralingstherapie of chemotherapie, om het risico op afstoting te verminderen. Deze behandeling kan helpen het immuunsysteem van de ontvanger te verzwakken en het minder waarschijnlijk te maken dat het getransplanteerde orgaan wordt aangevallen.

* Antilichaam-inductietherapie: Sommige patiënten kunnen antilichaaminductietherapie krijgen, waarbij ze antilichamen krijgen die zich richten op specifieke immuuncellen die betrokken zijn bij afstoting. Deze therapie kan het risico op afstoting bij hoogrisicopatiënten helpen verminderen.

* Donorspecifieke transfusie: In sommige gevallen kunnen patiënten voorafgaand aan de transplantatie een bloedtransfusie van de donor krijgen. Dit kan ertoe bijdragen dat het immuunsysteem van de ontvanger wordt blootgesteld aan de antigenen van de donor, waardoor de kans kleiner wordt dat het getransplanteerde orgaan wordt aangevallen.