In vivo en in vitro zijn twee veel voorkomende termen die worden gebruikt om verschillende soorten tests te beschrijven die in de nucleaire geneeskunde worden uitgevoerd. Hier is een uitleg van elk:

In vivo-tests :

In vivo tests omvatten de toediening van radioactieve tracers of radiofarmaceutica in een levend organisme, meestal een menselijke patiënt, om fysiologische processen te evalueren, ziekten te diagnosticeren of de respons op de behandeling te monitoren. Deze tests worden rechtstreeks in het lichaam uitgevoerd.

Voorbeelden van in vivo tests in de nucleaire geneeskunde zijn onder meer:

1. Botscintigrafie :Een radioactieve tracer wordt in de bloedbaan geïnjecteerd om het botmetabolisme te beoordelen en afwijkingen zoals fracturen, infecties of tumoren op te sporen.

2. Myocardperfusiebeeldvorming :Er wordt een radioactieve tracer geïnjecteerd om de bloedstroom naar de hartspier te evalueren en gebieden met verminderde perfusie te identificeren, wat op coronaire hartziekte kan duiden.

3. Nierscan :Een radioactieve tracer wordt gebruikt om de nierfunctie te beoordelen, afwijkingen in de bloedstroom te identificeren en aandoeningen zoals nierstenen of tumoren op te sporen.

4. Longperfusiescan :Een radioactieve tracer wordt ingeademd of geïnjecteerd om de bloedstroom naar de longen te evalueren en aandoeningen zoals longembolie of longkanker te diagnosticeren.

In-vitrotests :

In-vitrotests worden buiten het levende organisme uitgevoerd, meestal in een laboratoriumomgeving, met behulp van monsters zoals bloed-, urine- of weefselmonsters. Deze tests omvatten het analyseren van biologische monsters om informatie te verkrijgen over specifieke moleculen, stoffen of biomarkers.

Voorbeelden van in-vitrotests in de nucleaire geneeskunde zijn onder meer:

1. Radio-immunoassay (RIA) :Een techniek die wordt gebruikt om de concentratie van hormonen, medicijnen of andere stoffen in een monster te meten met behulp van radioactief gemerkte antilichamen.

2. Enzym-gekoppelde immunosorbenttest (ELISA) :Een immunoassaytechniek waarbij gebruik wordt gemaakt van gelabelde antilichamen of enzymen om specifieke eiwitten of stoffen in een monster te detecteren en te kwantificeren.

3. Polymerasekettingreactie (PCR) :Een moleculair biologische techniek die wordt gebruikt om specifieke DNA-sequenties in een monster te amplificeren en te detecteren, waardoor genetische mutaties of pathogenen kunnen worden geïdentificeerd.

4. Flowcytometrie :Een techniek die wordt gebruikt om de fysische en chemische kenmerken van cellen in een monster te meten, inclusief celgrootte, celoppervlaktemarkers en DNA-inhoud.

Samenvattend worden in vivo tests uitgevoerd in het levende organisme om fysiologische processen te evalueren en ziekten rechtstreeks te diagnosticeren, terwijl in vitro tests buiten het lichaam worden uitgevoerd met behulp van monsters om specifieke moleculen of stoffen in een laboratoriumomgeving te analyseren. Beide soorten tests spelen een cruciale rol in de nucleaire geneeskunde voor diagnostische, therapeutische en onderzoeksdoeleinden.