Bij een vaderschapstest wordt het genetisch materiaal (DNA) van een kind en een vermeende vader met elkaar vergeleken om vast te stellen of de vermeende vader de biologische vader van het kind zou kunnen zijn.

Tijdens de vaderschapstest worden doorgaans de volgende aspecten van het DNA geanalyseerd:

1. Short Tandem Repeats (STR's):Dit zijn specifieke DNA-gebieden die zich herhalende sequenties van nucleotiden bevatten. Het aantal herhalingen kan van persoon tot persoon variëren, waardoor unieke patronen ontstaan. Bij vaderschapstests worden meerdere STR-markers, verspreid over verschillende chromosomen, geanalyseerd om te bepalen of het kind specifieke STR-allelen van de vermeende vader heeft geërfd.

2. Single-Nucleotide Polymorphisms (SNP's):SNP's zijn variaties in een enkel nucleotide binnen een DNA-sequentie. Deze variaties kunnen ook worden gebruikt om DNA-monsters te vergelijken en genetische relaties te bepalen.

Het vaderschapstestproces omvat het verzamelen van DNA-monsters, meestal uit monduitstrijkjes of bloedmonsters, van het kind en de vermeende vader. Het DNA wordt uit de monsters gehaald en vervolgens in een laboratorium geanalyseerd met behulp van technieken als polymerasekettingreactie (PCR) en capillaire elektroforese.

Door de STR- en SNP-patronen van het kind en de vermeende vader te vergelijken, kan vaderschapstests het vaderschap met een hoge mate van nauwkeurigheid vaststellen of uitsluiten. De waarschijnlijkheid van vaderschap wordt berekend op basis van de genetische overeenkomsten en verschillen die zijn waargenomen tussen de geteste individuen.

Het is belangrijk op te merken dat bij vaderschapstesten ook andere familieleden betrokken kunnen zijn, zoals de moeder, om familierelaties te bevestigen of uit te sluiten. Een goede monsterafname, DNA-analyse en interpretatie door getrainde professionals zijn van cruciaal belang voor de betrouwbaarheid van de resultaten van vaderschapstests.