Vóór de komst van DNA-testen werden vaderschapstests uitgevoerd met behulp van verschillende methoden, waaronder:

Bloedgroepanalyse :Bloedgroepoverervingspatronen kunnen worden gebruikt om te bepalen of het waarschijnlijk is dat een man de vader van een kind is. Deze methode is gebaseerd op het feit dat bepaalde bloedgroepallelen dominant zijn en andere recessief. Door de bloedgroepen van de moeder, het kind en de vermeende vader te analyseren, kan worden vastgesteld of de vermeende vader de bloedgroep van het kind zou kunnen hebben doorgegeven. Bloedgroepanalyse alleen is echter niet altijd doorslaggevend, omdat er meerdere potentiële vaders kunnen zijn met compatibele bloedgroepen.

Human leukocytenantigeen (HLA) :HLA's zijn eiwitten die op het oppervlak van cellen voorkomen en een rol spelen in het immuunsysteem. De overerving van HLA is vergelijkbaar met de overerving van bloedgroepen, waarbij bepaalde allelen dominant zijn en andere recessief. HLA-testen kunnen worden gebruikt om te bepalen of het waarschijnlijk is dat een man de vader van een kind is, door de HLA-profielen van de moeder, het kind en de vermeende vader te vergelijken. Net als bij bloedgroepanalyse is HLA-testen op zichzelf niet altijd doorslaggevend.

Antropologische beoordeling: In sommige gevallen kunnen fysieke kenmerken, zoals gelaatstrekken, lichaamsverhoudingen en haarkleur, worden gebruikt bij vaderschapsbeoordelingen. Deze methode is gebaseerd op de veronderstelling dat kinderen fysieke eigenschappen van zowel hun moeder als vader erven. Antropologische beoordelingen zijn echter zeer subjectief en kunnen onbetrouwbaar zijn vanwege variaties binnen gezinnen en de invloed van omgevingsfactoren.

Uitsluitende tests :In gevallen waarin bekend is dat een vermeende vader niet de vader van een kind is, kunnen uitsluitingstests worden gebruikt. Dit omvat het analyseren van specifieke genetische markers, zoals enzymen of eiwitten, waarvan bekend is dat ze van de vader worden geërfd. Als de vermeende vader niet over de genetische kenmerken beschikt die het kind heeft geërfd, kan definitief worden vastgesteld dat hij niet de vader is.