DNA-vaderschapstests zijn zeer nauwkeurig en betrouwbaar, met een vals-positief percentage van minder dan 1%. Er zijn echter een aantal factoren die tot een vals-negatief resultaat kunnen leiden, zoals:

* Monsterverontreiniging: Als de DNA-monsters van de moeder, vermeende vader en kind niet op de juiste manier worden verzameld en bewaard, kunnen deze besmet raken met DNA van iemand anders, wat tot een onnauwkeurig resultaat leidt.

* Een mutatie in het DNA van het kind: In zeldzame gevallen kan een kind een mutatie in zijn DNA hebben waardoor zijn DNA niet overeenkomt met dat van zijn biologische ouders.

* Een chromosomale afwijking: Ook een chromosomale afwijking, zoals een translocatie of deletie, kan leiden tot een onnauwkeurig DNA-vaderschapstestresultaat.

* Bloedverwantschap tussen ouders: Als de biologische ouders nauw verwant zijn (bijvoorbeeld broers en zussen of halfbroers en zussen), kunnen ze meer DNA gemeen hebben dan verwacht, wat tot een onjuiste conclusie leidt.

Als u zich zorgen maakt over de resultaten van een DNA-vaderschapstest, is het belangrijk om met een gekwalificeerde geneticus of medische professional te praten. Zij kunnen u helpen de resultaten te begrijpen en te bepalen of verder onderzoek nodig is.