De energie van een röntgenbundel wordt geregeld door verschillende factoren, waaronder:

1. Röntgenbuisspanning: De spanning die op de röntgenbuis wordt aangelegd, ook wel kilospanning (kV) genoemd, heeft een aanzienlijke invloed op de energie van de röntgenbundel. Hogere spanning leidt tot röntgenstralen met hogere energie. Naarmate de spanning toeneemt, krijgen de elektronen die in de röntgenbuis worden versneld meer energie en produceren ze bijgevolg röntgenstralen met hogere energie.

2. Doelmateriaal: Het doelmateriaal dat in de röntgenbuis wordt gebruikt, heeft ook invloed op de energie van de röntgenbundel. Verschillende doelmaterialen zenden karakteristieke röntgenstralen uit met specifieke energieën wanneer ze worden geraakt door de versnelde elektronen. Het atoomnummer van het doelmateriaal speelt een cruciale rol bij het bepalen van de energie van de karakteristieke uitgezonden röntgenstralen.

3. Röntgenfiltratie: Röntgenbundels geproduceerd in een röntgenbuis bevatten een breed scala aan energieën. Bij röntgenfiltratie wordt de röntgenstraal door materialen geleid die selectief röntgenstralen met lagere energie absorberen. Dit proces verwijdert ongewenste fotonen met lage energie en resulteert in een meer uniforme röntgenbundel met een hogere gemiddelde energie.

4. Collimatie: Collimatie verwijst naar het proces van het vormgeven en richten van de röntgenbundel. Collimators worden gebruikt om de grootte, vorm en locatie van de röntgenbundel te regelen. Door de afmetingen van de bundel te beperken en onnodige verstrooide straling te elimineren, helpt collimatie de beeldkwaliteit te verbeteren en onnodige blootstelling van de patiënt te verminderen.

Door deze factoren onder controle te houden, kunnen radiografen en medisch fysici de energie van een röntgenbundel reguleren om de beeldkwaliteit te optimaliseren, onnodige blootstelling aan straling van de patiënt te minimaliseren en de gewenste diagnostische of therapeutische resultaten te bereiken.