Röntgenmachines, ook wel radiografiemachines genoemd, zijn medische apparaten die worden gebruikt om gecontroleerde elektromagnetische straling te produceren, met name röntgenstraling. Deze zeer doordringende vormen van straling maken niet-invasieve beeldvorming van interne lichaamsstructuren mogelijk. Röntgenapparatuur speelt een cruciale rol in de medische diagnostiek en levert waardevolle informatie aan gezondheidszorgprofessionals voor een goede patiëntenzorg. Hier is een algemeen overzicht van hoe een röntgenapparaat werkt:

Röntgengeneratie:

1. Elektronen worden geproduceerd uit een verwarmd kathodefilament en in een straal gefocusseerd door elektrostatische focusseringscomponenten.

2. De elektronenbundel treft met nauwkeurige energie een metalen doelmateriaal dat de anode wordt genoemd of soms een röntgenbuis genoemd.

3. Bij een botsing vertragen de snelle elektronen in de straal abrupt in het anodemateriaal. Deze plotselinge botsing produceert twee soorten straling:

een. Thermische energie: Het draagt ​​bij aan het grootste deel van het energieverlies als warmte, maar is niet bruikbaar voor het genereren van röntgenstraling.

b. Elektromagnetische straling: Slechts ongeveer 1% van de energie van de elektronenbundel wordt daadwerkelijk omgezet in röntgenstraling door interactie met de atomen in het anodedoel. Dit resulteert in de emissie van röntgenfotonen .

Röntgenfiltratie:

- Wanneer de röntgenbundel wordt geproduceerd, bevat deze doorgaans ongewenste röntgenstraling met lagere energie en remstraling, die de beeldkwaliteit kunnen vertroebelen. Om dit te ondervangen, filtert een initieel filtermechanisme dat vóór het uitgangsvenster is geplaatst, deze schadelijke golflengten weg om een ​​smal spectrum van klinisch bruikbare röntgenstralen te garanderen.

Collimatie:

- Voordat de patiënt wordt blootgesteld, wordt de röntgenbundel nauwkeurig gevormd via een proces dat collimatie wordt genoemd. Het zorgt ervoor dat de straling gecontroleerd wordt gericht op specifieke delen van het lichaam om onnodige blootstelling aan andere gebieden te minimaliseren. Collimatoren bestaan ​​uit loden barrières, vormopeningen en diafragma's om de röntgenbundel te beperken en uit te lijnen.

Blootstelling van patiënten:

- Met zorgvuldige uitlijning en voorbereiding wordt de patiënt tussen de röntgenbron en een detector (zoals een cassette met röntgengevoelige film of een digitale detector) geplaatst, met beschermende kleding aan voor niet-blootgestelde gebieden.

Röntgenopname en beeldvorming:

- Binnenin de detector (film of digitaal paneel) interageert de gerichte röntgenbundel met speciale materialen zoals zilverhalogenidekristallen (in het geval van röntgenfilm) of detectoren die röntgenfotonen omzetten in elektronische signalen via processen zoals zoals foto-elektrische absorptie en fluorescentie.

- In digitale systemen worden afbeeldingen onmiddellijk in pixels gevormd om later te bekijken, te manipuleren en op computers op te slaan. Traditionele op film gebaseerde systemen maken gebruik van radiografiefilm die meer stappen vereist voordat de definitieve beelden beschikbaar komen.

Afschermings- en veiligheidsfuncties:

- Röntgenapparatuur is ingesloten in beschermende muren (meestal gemaakt van lood) of kasten om lekkage van ongewenste straling te voorkomen. Afscherming vermindert het risico op mogelijke blootstelling aan straling voor patiënten en medisch personeel dat geen röntgenprocedure ondergaat.