Blastoom is een algemene term die in de geneeskunde wordt gebruikt om te verwijzen naar een type kanker dat afkomstig is van onrijpe of embryonale cellen. Deze tumoren zijn doorgaans kwaadaardig en kunnen in verschillende delen van het lichaam voorkomen. Het woord ‘blastoma’ is afgeleid van de Griekse woorden ‘blastos’, wat kiem of spruit betekent, en ‘oma’, wat tumor betekent.

Enkele veel voorkomende soorten blastomen zijn:

1. Medulloblastoom:een zeer kwaadaardige hersentumor die ontstaat in het cerebellum, dat zich aan de achterkant van de hersenen bevindt. Het treft vooral kinderen en is de meest voorkomende kwaadaardige hersentumor in deze leeftijdsgroep.

2. Neuroblastoom:een kanker die ontstaat uit onrijpe zenuwcellen (neuroblasten) en die vooral voorkomt bij zuigelingen en jonge kinderen. Het kan op verschillende locaties voorkomen, zoals de buik, borst of bijnieren.

3. Retinoblastoom:een zeldzame oogkanker die ontstaat uit het netvlies, het lichtgevoelige weefsel aan de achterkant van het oog. Het treft meestal jonge kinderen en kan erfelijk of sporadisch zijn.

4. Nefroblastoom, ook bekend als Wilms-tumor:een type nierkanker dat vrijwel uitsluitend bij kinderen voorkomt en het meest voorkomende type nierkanker bij kinderen is. Het ontstaat uit onrijpe cellen in de zich ontwikkelende nier.

5. Hepatoblastoom:een kwaadaardige levertumor die zuigelingen en jonge kinderen treft. Het is de meest voorkomende vorm van primaire leverkanker bij kinderen.

6. Kiemceltumoren:dit zijn tumoren die hun oorsprong vinden in de kiemcellen, de voortplantingscellen in de teelballen of eierstokken. Ze kunnen voorkomen bij kinderen en volwassenen en omvatten tumoren zoals seminomen, dysgerminomen en choriocarcinomen.

Het is belangrijk op te merken dat elk type blastoom zijn eigen unieke kenmerken, risicofactoren en behandelmethoden heeft. Deze tumoren zijn vaak agressief en vereisen onmiddellijke medische aandacht en gespecialiseerde behandelingsstrategieën om de resultaten te verbeteren en de overlevingskansen te verhogen. De diagnose omvat doorgaans beeldvormingstechnieken, biopsieën en laboratoriumtests. De behandeling kan een combinatie van chirurgie, bestralingstherapie en chemotherapie omvatten.