De ontdekking van longkanker kan niet aan één individu worden toegeschreven. Het begrip van longkanker als een afzonderlijke ziekte ontwikkelde zich in de loop van de tijd geleidelijk door het werk van veel wetenschappers en artsen. Enkele sleutelfiguren in de geschiedenis van het longkankeronderzoek zijn echter:

Hermann Brehmer (1822-1889) :Brehmer, een Duitse arts, wordt vaak beschouwd als een van de eersten die voorstelt dat longkanker kan worden veroorzaakt door omgevingsfactoren, met name luchtvervuiling en slechte ventilatie.

Walther Flemming (1843-1905) :Flemming, een Duitse cytoloog, ontdekte mitose, het proces waarbij cellen zich delen. Zijn werk legde de basis voor het begrijpen van de groei en verspreiding van kankercellen.

Rudolf Virchow (1821-1902) :Virchow, een Duitse patholoog, heeft belangrijke bijdragen geleverd aan de studie van pathologie, inclusief de studie van kankertumoren. Hij bedacht de term 'carcinoom' om naar bepaalde soorten kanker te verwijzen.

Carl Friedländer (1847-1887) :Friedländer, een Duitse arts, wordt gecrediteerd voor het identificeren van een van de eerste gevallen van primaire longkanker tijdens een autopsie in 1874.

Alonzo Clark (1807-1887) :Clark, een Amerikaanse arts, publiceerde in 1878 een gedetailleerde beschrijving van primaire longkanker, gebaseerd op zijn observaties van een enkel geval.

Robert Koch (1843-1910) :Koch, een Duitse arts, ontdekte de bacteriën die tuberculose veroorzaken en publiceerde in 1888 ook een van de eerste uitgebreide klinische onderzoeken naar longkanker.

Het was door de collectieve inspanningen van deze wetenschappers en vele anderen dat het begrip van longkanker, de oorzaken en het verloop ervan zich in de loop van de tijd ontwikkelde.