Interstitiële longziekte is een ziekte die wordt gekenmerkt door de aanwezigheid van gebieden met verhoogde longdichtheid op computertomografie (CT)-scans met hoge resolutie, maar met behouden longarchitectuur en geen bewijs van consolidatie of massa-achtige laesies. Het is een veel voorkomende bevinding bij een verscheidenheid aan interstitiële longziekten, waaronder:

- Idiopathische longfibrose (IPF)

- Sarcoïdose

- Niet-specifieke interstitiële pneumonie (NSIP)

- Overgevoeligheidspneumonitis

- Acute interstitiële pneumonie (AIP)

- Organiseren van longontsteking (OP)

- Door medicijnen veroorzaakt longletsel

- Stralingspneumonitis

- Lymfangioleiomyomatose (LAM)

De term "matglas" verwijst naar het wazige, ondoorzichtige uiterlijk van de aangetaste gebieden op CT-scans, dat lijkt op matglas. Dit komt door een toename van de dichtheid van het longweefsel, veroorzaakt door de aanwezigheid van vocht- of cellulaire infiltraten in de interstitiële ruimte van de long.

Klinische presentatie

De klinische presentatie van interstitiële longziekte van geslepen glas kan variëren, afhankelijk van de onderliggende oorzaak. Enkele veel voorkomende symptomen zijn:

- Kortademigheid

- Hoest

- Vermoeidheid

- Pijn op de borst

- Gewichtsverlies

- Gekraak bij auscultatie van de longen

Behandeling

De behandeling van interstitiële longziekte van geslepen glas hangt af van de onderliggende oorzaak. In sommige gevallen is behandeling mogelijk niet nodig als de ziekte mild is en geen symptomen veroorzaakt. In andere gevallen kan de behandeling medicijnen, zuurstoftherapie of longtransplantatie omvatten.