Boeklongen zijn ademhalingsorganen die voorkomen bij sommige soorten spinachtigen, zoals spinnen, schorpioenen en hooiwagens. Ze bestaan ​​uit een reeks folders of lamellen die zijn gerangschikt als de pagina's van een boek. Deze lamellen zijn bekleed met een netwerk van bloedvaten en door spierwerking wordt lucht tussen de lamellen gezogen. De zuurstof in de lucht diffundeert door de dunne wanden van de bloedvaten en wordt door het hele lichaam getransporteerd, terwijl de kooldioxide uit de bloedvaten diffundeert en via de siphonen wordt uitgestoten.

Boeklongen zijn efficiënter in het extraheren van zuurstof uit de lucht dan het tracheale systeem dat bij insecten wordt aangetroffen, maar ze zijn niet zo effectief in het transporteren van zuurstof door het lichaam. Als gevolg hiervan worden boeklongen doorgaans aangetroffen bij langzaam bewegende dieren die geen hoge stofwisseling nodig hebben.

Schorpioenen hebben vier paar boeklongen in het mesosoma, terwijl spinnen twee paar boeklongen in de buik hebben. Hooiwagens hebben slechts één paar boeklongen, die zich in het opisthosoma bevinden.

Boeklongen zijn een belangrijke aanpassing voor spinachtigen die op het land leven, omdat ze lucht kunnen inademen. Zonder boeklongen zouden deze dieren niet uit het water kunnen overleven.