De naam 'masuma' komt van het Arabische werkwoord 'sama' (Arabisch:سام), wat 'horen' betekent. In de islamitische theologie is masuma een term die wordt gebruikt om te verwijzen naar het concept van onfeilbaarheid, dat vooral wordt toegeschreven aan de profeten, hun nakomelingen en de imams. Het is nauw verbonden met het principe van 'isma', wat bescherming tegen zonden en fouten betekent. Wanneer toegepast op de leiders of voorbeelden binnen een religieuze context, impliceert masuma hun vrijstelling van fouten bij het overbrengen van goddelijke leiding en leringen.