Mannen met levercirrose ontwikkelen gynaecomastie als gevolg van verschillende factoren die verband houden met de aandoening:

1. Hormonale onbalans:Cirrose leidt tot een verminderde leverfunctie, waardoor de hormoonbalans van het lichaam wordt verstoord. De lever speelt een belangrijke rol bij het metaboliseren en opruimen van hormonen, waaronder oestrogeen. Bij cirrose resulteert een verminderde leverfunctie in verhoogde oestrogeenspiegels bij mannen, wat de hormonale omgeving van vrouwen nabootst. Deze oestrogeendominantie kan de groei van borstweefsel bij mannen stimuleren, wat leidt tot gynaecomastie.

2. Verhoogde oestrogeenproductie:Naast de verminderde klaring van oestrogeen kan cirrose direct leiden tot een verhoogde oestrogeenproductie. Normaal gesproken metaboliseert en breekt de lever estradiol, de primaire vorm van oestrogeen bij mannen, af. Bij een verminderde leverfunctie wordt minder estradiol afgebroken, waardoor er meer van in het bloed kan circuleren.

3. Verminderde productie van testosteron:Cirrose kan ook de productie van testosteron, het belangrijkste mannelijke geslachtshormoon, beïnvloeden. De lever speelt een cruciale rol bij de synthese en regulatie van testosteron. Een verminderde leverfunctie kan leiden tot verlaagde testosteronniveaus, waardoor de hormonale onbalans verder wordt verergerd en wordt bijgedragen aan de ontwikkeling van gynaecomastie.

4. Veranderd eiwitmetabolisme:Leverschade bij cirrose verstoort verschillende metabolische processen, waaronder het eiwitmetabolisme. Eén gevolg is een verminderde productie van geslachtshormoonbindend globuline (SHBG), een eiwit dat zich in het bloed bindt aan testosteron en oestrogeen. Bij lagere SHBG-waarden wordt minder testosteron stevig gebonden, waardoor er minder testosteron beschikbaar is voor zijn fysiologische functies. Dit leidt tot een grotere hoeveelheid vrij testosteron dat kan worden omgezet in oestrogeen.

5. Insulineresistentie:Cirrose wordt in verband gebracht met insulineresistentie, een aandoening waarbij de lichaamscellen minder reageren op de effecten van insuline, een hormoon dat essentieel is voor het glucosemetabolisme. Insulineresistentie kan indirect de ontwikkeling van gynaecomastie beïnvloeden door het hormoonmetabolisme te beïnvloeden en bij te dragen aan een verhoging van de oestrogeenspiegels.

De combinatie van veranderde oestrogeen- en testosteronniveaus als gevolg van levercirrose, gekoppeld aan veranderingen in het eiwitmetabolisme en insulineresistentie, creëert een hormonale omgeving die bevorderlijk is voor de groei van borstweefsel, wat leidt tot de ontwikkeling van gynaecomastie bij getroffen personen.