Neuro-endocriene kanker die zich naar de lever heeft verspreid, is vaak een verder gevorderd stadium van de ziekte en kan lastiger te behandelen zijn in vergelijking met eerdere stadia. Er zijn echter nog steeds een aantal behandelingsopties beschikbaar en de prognose kan variëren afhankelijk van verschillende factoren, waaronder het type en de locatie van de primaire tumor, de mate van betrokkenheid van de lever en de algehele gezondheid van de patiënt.

Behandeling voor neuro-endocriene kanker die zich heeft verspreid naar de lever kan een combinatie van verschillende therapieën omvatten, waaronder:

1. Somatostatine-analogen :Deze medicijnen, zoals octreotide en lanreotide, kunnen de hormoonproductie onder controle houden en helpen de symptomen te beheersen die verband houden met neuro-endocriene tumoren.

2. Gerichte therapie :Geneesmiddelen zoals everolimus en sunitinib kunnen worden gebruikt om de groei en verspreiding van neuro-endocriene tumoren te remmen door specifieke moleculaire routes te blokkeren.

3. Peptidereceptorradionuclidentherapie (PRRT) :Bij deze behandeling wordt gebruik gemaakt van radioactieve stoffen die zich binden aan receptoren die gewoonlijk op neuro-endocriene cellen worden aangetroffen. Wanneer de radioactieve stof wordt toegediend, wordt gerichte bestralingstherapie aan de neuro-endocriene tumoren gegeven.

4. Chemotherapie :Conventionele chemotherapiemedicijnen kunnen worden gebruikt om neuro-endocriene tumoren te vernietigen of de groei ervan te vertragen.

5. Bestralingstherapie :Externe bestralingstherapie of radiofrequente ablatie kan worden gebruikt om levermetastasen te richten en te vernietigen.

6. Chirurgische resectie :In sommige gevallen kan een operatie een optie zijn om levermetastasen te verwijderen als deze gelokaliseerd zijn en als reseceerbaar worden beschouwd.

7. Levergerichte therapieën Deze therapieën, zoals transarteriële chemo-embolisatie (TACE) of radio-embolisatie, zijn gericht op het leveren van een geconcentreerde behandeling aan de lever en het minimaliseren van systemische bijwerkingen.

8. Klinische onderzoeken :Deelname aan klinische onderzoeken kan toegang bieden tot experimentele behandelingen en geavanceerde therapieën die nog niet algemeen beschikbaar zijn.

Het specifieke behandelplan zal afhangen van de situatie van de individuele patiënt en moet worden bepaald in overleg met een gezondheidszorgteam dat ervaring heeft met de behandeling van neuro-endocriene kanker. De doelstellingen van de behandeling kunnen onder meer het beheersen van de symptomen zijn, het vertragen van de progressie van de ziekte en het verbeteren van de algehele kwaliteit van leven.