De lever speelt een cruciale rol bij de stofwisseling en ontgifting van verschillende stoffen in het lichaam, waaronder waterstofperoxide (H2O2). H2O2 is een reactieve zuurstofsoort (ROS) die gewoonlijk wordt geproduceerd als bijproduct van cellulaire processen.

In de lever vindt de afbraak van waterstofperoxide voornamelijk plaats door de werking van enzymatische antioxidantsystemen:

Glutathionperoxidase (GPx):GPx is een familie van enzymen die in de lever aanwezig zijn en die een cruciale rol spelen bij het ontgiften van H2O2. GPx katalyseert de reductie van H2O2 tot water (H2O) met behulp van gereduceerd glutathion (GSH) als elektronendonor. GSH is een belangrijk antioxidant-tripeptide.

Catalase:Catalase is een ander essentieel antioxidant-enzym. Het ontleedt H2O2 direct in water en zuurstof (O2), zonder dat er extra elektronendonoren zoals GSH nodig zijn. Catalase wordt in hoge concentraties in de lever aangetroffen en is verantwoordelijk voor een aanzienlijk deel van de afbraak van H2O2.

Naast deze primaire enzymatische mechanismen kunnen ook andere mechanismen bijdragen aan de afbraak van waterstofperoxide in de lever:

Ascorbinezuur (vitamine C):Vitamine C kan reageren met H2O2, vooral in de aanwezigheid van overgangsmetaalionen zoals ijzer of koper. Het helpt H2O2 te neutraliseren en de schadelijke effecten ervan te verminderen.

Peroxiredoxins:Peroxiredoxins zijn antioxiderende enzymen die in de lever worden aangetroffen en die bijdragen aan het H2O2-metabolisme. Ze verminderen H2O2 met behulp van GSH als elektronendonor.

Over het algemeen is de lever goed uitgerust met verschillende enzymatische en niet-enzymatische systemen om waterstofperoxide af te breken en de cellen te beschermen tegen oxidatieve schade veroorzaakt door overmatige ROS.