Diagnose: Plaveiselcelcarcinoom in situ (SCCIS) ontstaan ​​bij hypertrofische actinische keratose met bijbehorende huidhoorn.

Klinische presentatie: Een 70-jarige man met een voorgeschiedenis van aanzienlijke blootstelling aan de zon presenteert zich met een 2 cm grote, asymptomatische, vleeskleurige papule met een centrale hoorn op zijn linkerwang. De laesie is al enkele maanden aanwezig en is langzaam groter geworden.

Dermoscopie: Dermoscopie onthult een goed afgebakende, erythemateuze plek met een centrale, hyperkeratotische plug. De omliggende huid vertoont actinische schade, waaronder telangiëctasieën, zonne-elastose en meerdere actinische keratosen.

Histopathologie: Een biopsie van de laesie vertoont kenmerken die consistent zijn met SCCIS en ontstaan ​​bij hypertrofische actinische keratose. De epidermis vertoont duidelijke hyperplasie en atypie, met verlies van normale rete-ruggen en dysplastische keratinocyten. Er is sprake van epidermale betrokkenheid over de volledige dikte, maar het basaalmembraan is intact. Het bovenliggende stratum corneum is verdikt en vertoont hyperkeratose. Daarnaast is er een huidhoorn, een uitsteeksel van het stratum corneum gevuld met keratine.

Differentiële diagnose: De differentiële diagnose voor deze laesie omvat andere vormen van niet-melanome huidkanker, zoals basaalcelcarcinoom, evenals goedaardige laesies zoals seborrheische keratose. Een biopsie is noodzakelijk om de diagnose SCCIS te bevestigen.

Behandeling: Behandelingsopties voor SCCIS die ontstaan ​​bij hypertrofische actinische keratose omvatten chirurgische excisie, plaatselijke chemotherapie en bestralingstherapie. De keuze van de behandeling zal afhangen van de grootte en locatie van de laesie, evenals van de algehele gezondheid en voorkeuren van de patiënt.

Prognose: De prognose voor SCCIS die ontstaat bij hypertrofische actinische keratose is over het algemeen goed, met een laag risico op metastasen. Vroege diagnose en behandeling zijn echter belangrijk om de ontwikkeling van invasief plaveiselcelcarcinoom te voorkomen, dat moeilijker te behandelen kan zijn.