Eierstokken zijn gevoeliger voor röntgenstraling dan spierweefsel vanwege de aanwezigheid van primordiale follikels en zich ontwikkelende eicellen. Deze cellen zijn bijzonder kwetsbaar voor stralingsschade, wat kan leiden tot celdood, verminderde werking en een verhoogd risico op genetische mutaties.

Spierweefsel is daarentegen minder gevoelig voor de schadelijke effecten van röntgenstraling. Spiercellen zijn beter bestand tegen stralingsschade en hebben een groter herstelvermogen. Daarom wordt spierweefsel over het algemeen minder beïnvloed door blootstelling aan röntgenstraling in vergelijking met eierstokken.

De stralingsgevoeligheid van de eierstokken is een belangrijke overweging bij medische beeldvorming en bestralingstherapie waarbij het bekkengebied betrokken is. Om het risico op door straling veroorzaakte schade aan de eierstokken te minimaliseren, wordt tijdens röntgenprocedures passende afscherming en zorgvuldige dosimetrie toegepast om deze gevoelige organen te beschermen.