Chemotherapie is doorgaans niet de eerstelijnsbehandeling voor zwangere vrouwen met kanker. Over het algemeen wordt chemotherapie tijdens het eerste trimester van de zwangerschap vermeden vanwege het risico op teratogeniciteit, wat de mogelijkheid is om geboorteafwijkingen te veroorzaken. In bepaalde gevallen kan chemotherapie echter noodzakelijk zijn voor de behandeling van agressieve of snel voortschrijdende vormen van kanker die een aanzienlijk risico vormen voor de gezondheid van de moeder of de levensvatbaarheid van de zwangerschap.

Wanneer de potentiële risico's voor de foetus niet opwegen tegen de potentiële voordelen voor de moeder, kunnen chemotherapiemedicijnen tijdens het tweede en derde trimester zorgvuldig en oordeelkundig worden gebruikt. Bij de selectie van chemotherapie wordt rekening gehouden met hun potentiële impact op de foetus, en de timing en dosering van de behandeling worden aangepast om de risico's te minimaliseren.

Gedurende de zwangerschap is nauwlettend toezicht essentieel, inclusief regelmatige prenatale zorg, beoordeling van het welzijn van de foetus door middel van echografie en andere diagnostische tests, en voortdurend overleg met specialisten in de geneeskunde van moeder en foetus, oncologen en andere relevante beroepsbeoefenaren in de gezondheidszorg.

Het is belangrijk op te merken dat chemotherapie niet routinematig wordt gebruikt bij zwangere vrouwen en alleen wordt overwogen als er een dwingende medische noodzaak is, waarbij de risico's en voordelen voor zowel de moeder als de zich ontwikkelende foetus in evenwicht worden gebracht.