Münchausen-syndroom by proxy (MSbP) of kunstmatige stoornis opgelegd aan een ander (FDIA), ook bekend als kunstmatige stoornis by proxy, is een geestelijk gezondheidsprobleem waarbij een verzorger een ziekte of letsel verzint of veroorzaakt bij een persoon onder zijn of haar zorg , zoals een kind, een oudere volwassene of een persoon met een handicap, om aandacht of sympathie te winnen.

De term Münchausen-syndroom bij proxy werd in 1977 bedacht door de Britse kinderarts Roy Meadow, die de aandoening vernoemde naar Baron Munchausen, een 18e-eeuwse Duitse edelman die bekend stond om het vertellen van overdreven en ongelooflijke verhalen. Meadow gebruikte de naam om gevallen te beschrijven waarin een ouder of verzorger ziektesymptomen bij een kind verzonnen of overdreven om aandacht en sympathie te winnen.

Hoewel aanvankelijk werd gedacht dat het een zeldzame aandoening was, wordt MSbP de laatste jaren steeds meer onderkend. Er wordt geschat dat 1-2% van de kinderen die vanwege medische problemen in het ziekenhuis worden opgenomen, het slachtoffer kunnen zijn van MSbP.

De diagnose MSbP kan moeilijk zijn, omdat de verzorger zeer overtuigend kan zijn in zijn beschrijvingen van de symptomen van het kind. Er zijn echter enkele aanwijzingen die kunnen wijzen op MSbP, zoals:

* Een geschiedenis van meerdere medische problemen bij het kind, met symptomen die plotseling verschijnen en verdwijnen of verbeteren als de verzorger niet aanwezig is

* Een gebrek aan objectief bewijs om de symptomen van het kind te ondersteunen

* Een verzorger die erg gefocust lijkt te zijn op de medische problemen van het kind en die plezier haalt uit de aandacht die het kind krijgt

* Een verzorger die het kind niet door een arts wil laten behandelen of die de behandeling van het kind verstoort

Als MSbP wordt vermoed, is het belangrijk om het kind en de verzorger voor evaluatie door te verwijzen naar een professional in de geestelijke gezondheidszorg. De behandeling van MSbP omvat doorgaans psychotherapie voor de verzorger en het kind, evenals beschermende maatregelen om de veiligheid en het welzijn van het kind te garanderen.