De echte maag, ook wel de kliermaag genoemd, verwijst naar het deel van de maag waar de meeste spijsverteringsfuncties plaatsvinden. Het vormt het grootste deel van de maag en is verantwoordelijk voor het afscheiden van spijsverteringsenzymen en maagsappen die nodig zijn voor het afbreken van voedsel.

De belangrijkste kenmerken van de echte maag zijn onder meer:

Maagklieren: De echte maag bevat talrijke maagklieren die spijsverteringsenzymen produceren en afscheiden, zoals pepsine, maaglipase en zoutzuur.

Paiëtale cellen: Pariëtale cellen in de maagklieren scheiden zoutzuur af, waardoor een zuur milieu in de maag ontstaat. Deze zure omgeving is essentieel voor het activeren van pepsine en het doden van potentieel schadelijke micro-organismen in het voedsel.

Hoofdcellen: De belangrijkste cellen in de maagklieren produceren pepsinogeen, dat in de zure omgeving van de maag wordt omgezet in zijn actieve vorm, pepsine. Pepsine is een protease dat de vertering van eiwitten op gang brengt.

Slijmcellen: Slijmcellen in de maagklieren scheiden slijm af dat de maagwand helpt beschermen tegen de zure omgeving en zorgt voor smering voor de beweging van voedsel.

Tapijten en vouwen: Het binnenoppervlak van de echte maag heeft talloze plooien die rugae en ribbels worden genoemd. Deze plooien vergroten het oppervlak van de maag, waardoor voedingsstoffen beter kunnen worden gemengd en opgenomen.

Spiersamentrekkingen: De echte maag ondergaat spiersamentrekkingen die bekend staan ​​als peristaltiek. Deze ritmische samentrekkingen mengen het voedsel met de spijsverteringsenzymen en verplaatsen het geleidelijk naar de dunne darm voor verdere vertering.

Over het algemeen speelt de echte maag een cruciale rol bij de vertering van voedsel door spijsverteringsenzymen en maagsappen te produceren, eiwitten af ​​te breken en een zure omgeving te creëren die nodig is voor een optimale spijsvertering.