Het mobiliseren van de dikke darm omvat het verdelen van verschillende ligamenten, bloedvaten en bindweefsel die de dikke darm in de buik hechten en ondersteunen. Dit proces varieert afhankelijk van het specifieke gebied van de dikke darm dat moet worden gemobiliseerd. Enkele veel voorkomende technieken die worden gebruikt om de dikke darm te mobiliseren zijn:
1. Colostomie: Hierbij wordt de dikke darm naar buiten gebracht via een opening in de buikwand. De chirurg verdeelt vervolgens de verklevingen en hechtingen rond de dikke darm om gemakkelijker manipulatie mogelijk te maken.
2. Adhesiolyse: In gevallen van littekenweefsel of eerdere operaties die tot verklevingen hebben geleid, wordt adhesiolyse uitgevoerd. De chirurg scheidt en verdeelt deze verklevingen zorgvuldig om de dikke darm vrij te maken.
3. Intrekking: Met behulp van stompe instrumenten trekt de chirurg de dikke darm terug en tilt deze voorzichtig op uit de omliggende organen en weefsels.
4. Mesenteriale dissectie: Dit omvat het verdelen van het mesenterium, de vetlaag die de bloedtoevoer naar de dikke darm ondersteunt en bevat. Door het mesenterium te ontleden, kan de chirurg de dikke darm vrijgeven en betere toegang krijgen.
5. Ligamentdeling: Specifieke ligamenten, zoals het mesocolon, zijn verdeeld om de dikke darm mobieler te maken en gemakkelijker te verplaatsen.
Het mobiliseren van de dikke darm speelt een cruciale rol bij verschillende colorectale chirurgische procedures, waaronder colonresectie, colectomie en polypectomie. Door de dikke darm voorzichtig los te maken en op te tillen, verbetert de chirurg het zicht, vergemakkelijkt hij de noodzakelijke manoeuvres en waarborgt hij de veiligheid van aangrenzende structuren tijdens de operatie.
Gezondheid en ziekte © https://www.gezond.win