Definitie :Normale botten, ook wel lange botten genoemd, zijn botten waarvan de lengte aanzienlijk groter is dan de breedte en dikte. Het vormt het grootste deel van het skelet van de ledematen en omvat botten zoals het opperarmbeen, het dijbeen en de vingerkootjes.

Structuur :

Normale botten hebben een diafyse, een buisvormige schacht die het grootste deel van de lengte van het bot vertegenwoordigt. Aan elk uiteinde van de diafyse bevinden zich de afgeronde epifysen. De diafyse is hol en vormt de mergholte die merg bevat. Het buitenoppervlak van de diafyse is bedekt met een taai membraan dat het periosteum wordt genoemd.

Groei :

Tijdens de ontwikkeling groeien gewone botten voornamelijk via een proces dat endochondrale ossificatie wordt genoemd. Dit proces omvat de groei van kraakbeen op de epifysaire platen, die zich tussen de diafyse en epifysen bevinden. Naarmate er nieuw kraakbeen wordt gevormd, verandert het geleidelijk in bot, waardoor het bot langer wordt.

Functies :

- De belangrijkste functie van lange botten is het bieden van structurele ondersteuning en het beschermen van vitale organen.

- Ze vergemakkelijken de beweging door te dienen als hefbomen voor de aangesloten spieren en pezen.

- Lange botten slaan ook mineralen op, voornamelijk calcium en fosfor, en dragen bij aan de productie van bloedcellen.