De term "groen bot" wordt in de archeologie en paleontologie gebruikt om te verwijzen naar botmateriaal dat nog geen significante fossielen of mineralisatie heeft ondergaan. Het verwijst doorgaans naar botten die nog relatief vers zijn of relatief korte tijd begraven zijn geweest, en als gevolg daarvan behouden ze een groenachtige of grijsachtige kleur vanwege de aanwezigheid van organisch materiaal en zachte weefsels.

De term 'groen bot' wordt vaak gebruikt in tegenstelling tot 'gefossiliseerd bot', dat verwijst naar botmateriaal dat aanzienlijke mineralisatie heeft ondergaan en verhard en bros is geworden. Gefossiliseerde botten zijn doorgaans veel ouder en zijn onderworpen aan geologische processen waarbij hun organische componenten zijn vervangen door mineralen zoals calciumfosfaat.

De aanwezigheid van groen bot op archeologische of paleontologische vindplaatsen kan om verschillende redenen significant zijn. Ten eerste kan het inzicht geven in de ouderdom en aard van de site. De aanwezigheid van groene botfragmenten op een archeologische vindplaats kan er bijvoorbeeld op wijzen dat de vindplaats relatief recent is, terwijl de aanwezigheid van gefossiliseerde botten op een veel oudere leeftijd kan duiden.

Ten tweede kan groen bot belangrijke informatie verschaffen over de omgeving en de omstandigheden waarin de botten zijn afgezet. De aanwezigheid van zachte weefsels en organisch materiaal in groen bot kan onderzoekers helpen het dieet, de gezondheid en het gedrag te begrijpen van het dier of de mens waarvan de botten afkomstig zijn. Bovendien kunnen de kleur en textuur van groen bot aanwijzingen geven over de omgevingsomstandigheden op het moment van overlijden, zoals temperatuur, vocht en zuurgraad van de bodem.

Over het algemeen verwijst de term 'groen bot' naar botmateriaal dat nog relatief vers is en geen significante fossielen of mineralisatie heeft ondergaan. Het is belangrijk voor het verstrekken van waardevolle informatie bij archeologisch en paleontologisch onderzoek.